From Wikipedia, the free encyclopedia
خیار یا خیار فسخ اصطلاحی در فقه و حقوق به معنای حق برهمزدن یکجانبه قرارداد است.
خیار اسم مصدری به معنی اختیار و به مفهوم اختیاریست که شخص در فسخ معامله دارد. در قانون مدنی ایران به پیروی از کتب فقهی یک نظریه عمومی برای خیارات ایجاد شده که در قوانین دیگر کشورها مانند ندارد.[1]
در ماده ۳۹۶ قانون مدنی ده نوع خیار ذکر شدهاست:
علاوه بر موارد مذکور در ماده ۳۹۶ قانون مدنی ، خیارات دیگری نیز وجود دارد از جمله:
اختیار فسخی که به یکی از دو طرف معامله داده میشود ممکن است بر مبنای خواست طرفین باشد و مبنای قراردادی داشته باشد مانند خیار شرط. یا برای جبران ضرر ناروایی باشد که از اجرای قرارداد ناشی میشود همچون خیار غبن و عیب یا عادتها و سنتهای تاریخی وجود آن را توجیه کند مانند خیار مجلس.[7]
هر خیار در هر معاملهای میتواند موجود باشد بهجز خیارهای مجلس، حیوان و تاخیر ثمن که مخصوص بیع هستند.[8] با این حال همه خیارها همواره در هر قراردادی موجود نیستند. مثلاً در قرارداد بیمه خیار غبن نمیتواند وجود داشته باشد.[9] یا خیار شرط را در نکاح نمیتوان آورد.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.