حزین یک گوشه است که در ردیف موسیقی ایرانی در چند دستگاه مختلف طبقه‌بندی می‌شود.
گوشهٔ حزین در واقع یک نوع ملودی است که در تمام دستگاه‌ها قابل اجراست.[۱] این گوشه در دستگاه نوا پس از گوشهٔ بیات راجه، در دستگاه شور پس از گوشهٔ قجر، در سه‌گاه و چهارگاه پس از گوشهٔ مغلوب، و در دستگاه ماهور و راست‌پنج‌گاه پس از قسمتی بدون متر گوشهٔ عراق اجرا می‌شود. گوشهٔ حزین موزون است (متر مشخص دارد)، و معمولاً با تکرار سریع یک نت شروع می‌شود و پس از آن درجه بعدی تکرار می‌شود، نت اصلی دوباره تکرار می‌شود و تدریجاً این نت‌های تکراری ادامه می‌یابند و به درجات پایین‌تر می‌روند تا جایی که به نت پایه دستگاه برسند. این گوشه معمولاً ملایم و غمگین نواخته می‌شود.[۲] موسی معروفی به جز موارد بالا، به اجرای گوشهٔ حزین در آوازهای ابوعطا، بیات ترک و بیات اصفهان و دستگاه همایون نیز اشاره کرده‌است.[۳]
پانویس
منابع
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.