Remove ads
From Wikipedia, the free encyclopedia
جهتدهی رانش (انگلیسی: Thrust vectoring) یا کنترل جهت رانش، قابلیتی در یک هواگرد، راکت یا وسیلهای دیگر است که به آن امکان مدیریت جهت رانش موتور را میدهد تا با این کار، امکان کنترل ارتفاع و سرعت زاویهای برای وسیله فراهم باشد.[۱][۲]
در راکتها و موشکهای بالستیک که خارج از اتمسفر پرواز میکنند، استفاده از بالهها و سطوح ایرودینامیکی کنترلی عملاً ناممکن است، به همین دلیل استفاده از جهت دهی رانش، اصلیترین روش کنترل جهت است.[۳]
دلیل اصلی گنجانده شدن این قابلیت در هواگردها، فراهم آوردن امکان عمودپرواز و نشست و برخاست کوتاه بود. پس از آن، مهندسان متوجه شدند که استفاده از جهتدهی رانش در موقعیت نبرد، انجام حرکات و مانورهای مختلفی را برای هواگرد میسر میسازد که با هواگردهای با موتورهای سابق قابلانجام نبود. برای مثال، هواگرد بدون جهتدهی رانش برای چرخش فقط باید از سطوح آیرودینامیکی مثل شهپر یا بالابرنده استفاده کند. البته هواگرد دارای جهتدهی رانش هم برای چرخش، نیازمند سطوح آیرودینامیکی است، اما نه به میزان هواگردهای معمولی.
در ادبیات مربوط به موشکها که از منابع روسی نشأت میگیرد،[۴] گاهی به جای "Thrust Vectoring" از عبارت "gas-dynamic steering" یا "gas-dynamic control" به معنای "کنترل دینامیک گازی" استفاده میشود.
کنترل پرواز با نازلهای جهت دهنده (TVFC) از طریق خم کردن جت یا جتهای خروجی هواگرد به چپ و راست (yaw)، بالا و پایین (Pitch) یا حول محور (Roll) یا ترکیبی از هر سه انجام میشود.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.