جایزهٔ معماری From Wikipedia, the free encyclopedia
جایزهٔ معماری پریتْزْکِر[persian-alpha 1] هر ساله «بهمنظور بزرگداشت معمار یا معمارانی زنده اهدا میشود که آثار ساختهشدهٔ ایشان دلالت بر ترکیبی از صفاتی چون استعداد، بینش، و تعهد داشته و از طریق هنر معماری خدماتی قابل توجه و پیوسته را به بشریت و محیط مصنوع کردهاند».[1] این جایزه را جی آرتور پریتزکر و همسرش سیندی[persian-alpha 2] در سال ۱۹۷۹ بنیان گذاردند و خانواده پریتزکر و بنیاد هایت هزینههای آن را تأمین میکنند.[2] جایزهٔ پریتزکر از برترین جوایز معماری دنیا بهشمار میرود[3] و بهکرات از آن با عنوان جایزه نوبل معماری یاد شدهاست.[4][5][6]
جایزه معماری پریتزکر | |
---|---|
توصیف | یک عمر دستاورد حرفهای در هنر معماری |
پشتیبان مالی | بنیاد هایت |
کشور | ایالات متحده آمریکا |
پاداش(ها) | ۱۰۰٬۰۰۰ دلار آمریکا |
نخستین دوره | ۱۹۷۹ |
آخرین دوره | ۲۰۲۰ |
وبگاه |
به نوشتهٔ وبگاه این جایزه برندگان آن «فارغ از ملیت، نژاد، مذهب، یا مرام» انتخاب میشوند.[7] به برندهٔ جایزه ۱۰۰٬۰۰۰ دلار آمریکا، یک گواهی تقدیر، و از سال ۱۹۸۷ به بعد یک مدال برنز با طرحی الهامگرفته از آثار لویی سالیوان اهدا میشود[1] که روی آن سه کلمهٔ لاتین firmitas (ایستایی)، utilitas (کارایی)، و venustas (زیبایی) (سه کیفیت مطلوب معماری از نظر ویتروویوس، معمار روم باستان) حک شدهاست.[8] پیش از ۱۹۸۷ به جای این مدال برنز مجسمهای از هنری مور (که در نسخهٔ محدود ساخته شدهبود) به برنده اهدا میشد.[1]
مدیر نهاد اجرایی جایزه مارتا تورن[9] فهرست نامزدها را با پرسش از برندگان پیشین، دانشگاهیان، منتقدان، و دیگر افرادی که «تخصص و علاقهای در زمینهٔ معماری دارند» تهیه میکند.[7] هر معمار دارای پروانهٔ اشتغال نیز میتواند با ارسال تقاضایی پیش از یکم نوامبر هر سال خود را نامزد دریافت جایزه سال آتی کند. در ۱۹۸۸ گوردون بانشفت خودش را نامزد کرد و در نهایت برندهٔ جایزه شد.[10] هیئت داوری، که هر سال متشکل از پنج تا نُه متخصص شناختهشده در زمینههای «معماری، کسبوکار، آموزش، نشر، و فرهنگ» است، در اوایل سال میلادی نامزدها را میسنجد و برنده را در بهار آن سال اعلام میکند.[7] رئیس کنونی نهاد جایزه استیون برایر است. این سمت پیشتر بر عهدهٔ جان کارتر براون (۱۹۷۹–۲۰۰۲)، جیکوب روتشیلد (۲۰۰۳–۲۰۰۴)، پیتر پالومبو (۲۰۰۵–۲۰۱۵)، و گلن مورکات (۲۰۱۷–۲۰۱۸) بودهاست.[11]
فیلیپ جانسون در سال ۱۹۷۹ «برای ۵۰ سال تخیل و سرزندگیای که در تعداد بیشماری موزه، نمایشخانه، کتابخانه، خانه، باغ، و بنای اداری مجسم شدهاست» نخستین برندهٔ جایزهٔ معماری پریتزکر شد.[12] در سال ۲۰۰۴ زها حدید اولین زنی بود که برندهٔ این جایزه شد.[13] جوانترین برندهٔ جایزه هم ریوئه نیشیزاوایِ ۴۴ساله در سال ۲۰۱۰ بود.[14] شرکای معماری برندهٔ جایزه (ژاک هرتزوگ و پیر دمورن در سال ۲۰۰۱، و کازویو سجیما و نیشیزاوا در سال ۲۰۱۰) در دریافت جایزه نیز شریک بودهاند. در ۱۹۸۸ گوردون بانشفت و اسکار نیمایر هر دو به شکل مستقل برندهٔ جایزه شدند.[15] در سال ۲۰۱۷ رافائل آراندا،[persian-alpha 3] کارمه پیجم،[persian-alpha 4] و رامون ویالتا[persian-alpha 5][16] نخستین گروه سه نفرهای بودند که برندهٔ این جایزه شدند.[17] برندهٔ جایزهٔ معماری پریتزکر در سال ۲۰۲۲ دیبدو فرانسیس کره است.
در سال ۲۰۱۳، گروه دانشجویی «زنان در طراحی»[persian-alpha 15] در مدرسه عالی طراحی هاروارد در طوماری خواستار آن شدند که دنیس اسکات براون، همسر رابرت ونچوری (برندهٔ جایزهٔ پریتزکر در سال ۱۹۹۱)، در افتخار دریافت این جایزه با او شریک شناخته شود. این طومار گفتمان دربارهٔ تبعیض جنسیتی در معماری را ترویج داد و به نوشتهٔ نیویورک تایمز «تنشهای دیرپا در دنیای معماری را بر سر اینکه آیا در حرفهای که معتبرترین جایزهاش تا سال ۲۰۰۴ (که زها حدید برندهٔ این جایزه شد) به زنی داده نشد، جایگاه درخور زنان بهشکلی پیوسته از ایشان مضایقه شدهاست یا نه احیا کرد.»[60] بااینکه این طومار با حمایت بینالمللی چندین برندهٔ پیشین همراه بود، هیئت داوری جایزه اعلام کرد که قابلیت بازبینی اعمال هیئتهای داوری سابق را ندارد و نمیتواند دنیس اسکات براون و لو ونیو (همسران و شرکای ونتوری و وانگ شو، برندگان جایزهٔ پریتزکر در ۱۹۹۱ و ۲۰۱۲) در دریافت جایزه آن سالها شریک بداند.[61] اسکات براون به سیانان گفت که «بهعنوان یک زن، در تمام طول زندگی حرفهایش احساس کردهاست که نخبگان معماری او را طرد کردهاند» و «جایزهٔ پریتزکر بر این مغالطه بنیان شدهاست که معماریِ شگرف نتیجهٔ کار یک نابغهٔ مذکر تکوتنها است به جای اینکه محصول کار گروهی باشد.»[62]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.