جوایز سزار
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
جوایز سزار (به فرانسوی: César du cinéma) جایزه سینمایی ملی فرانسه است که نخستین بار در ۱۹۷۵ برگزار شد. نامزدهای این جایزه را اعضای آکادمی هنرها و فنون سینمایی فرانسه (به فرانسوی: Académie des Arts et Techniques du Cinéma) برمی‌گزینند که مراسم آن در تئاتر دو شاتله پاریس معمولاً در فوریه برگزار می‌شود. این جایزه که از سزار بالداچینی، مجسمه‌ساز فرانسوی نام گرفته به اسکار فرانسوی معروف است.
| جوایز سزار | |
|---|---|
 کرین ویار و دانیل اوتوی در ۲۵مین دوره جایزه سزار، ۲۰۰۰ | |
| توصیف | دستاوردهای سینمای فرانسه |
| کشور | فرانسه |
| برگزارکننده | آکادمی هنرها و فنون سینمایی فرانسه |
| نخستین دوره | ۱۹۷۵ |
| وبگاه | http://www.academie-cinema.org/  |
جایزه سزار بالاترین افتخار سینمایی در فرانسه، معادل جایزه مولیر برای تئاتر در صنعت فیلم فرانسه و جایزه ویکتوار د لا موزیک در موسیقی است. در سینما این جایزه معادل جایزه اسکار است.
این جایزه توسط ژرژ کراون که خالق جایزه مولیر برای تئاتر بود، ساخته شد.
چهل و هفتمین جوایز سزار در ۲۵ فوریه ۲۰۲۲ برگزار شد. توهمات گمشده به کارگردانی خاویر جیانولی برنده جایزه بهترین فیلم شد.[1]
در سال ۱۹۷۴، ژرژ کراون آکادمی هنرها و تکنیک‌های سینما را تأسیس کرد که از همان ابتدا قصد داشت به دستاوردها و برجسته‌ترین اثر هنری سینمایی پاداش و جایزه دهد تا معادل فرانسوی اسکار آمریکایی داشته باشد. اولین مراسم جوایز سزار - که به عنوان «شب سزار» نیز شناخته می‌شود - در ۳ آوریل ۱۹۷۶ به ریاست ژان گابن برگزار شد که چند ماه قبل از مرگش نشسته روی ویلچر مراسم را از ردیف اول تماشا کرد. نام این جایزه برگرفته از مجسمه‌ساز سزار، طراح جایزه‌ای است که به برندگان در هر بخش اهدا می‌شود. همچنین ادای احترامی است به رایمو، بازیگر بزرگ فرانسوی و مجری سه‌گانه مارسی مارسل پانیول که در آن رایمو شخصیت سزار را بازی کرد.
از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۵ جوایز دیگری اهدا می‌شد. جوایز دیگری در گذشته به سینمای فرانسه اعطا شده بود، از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۸۶، جایزه بزرگ سینما فرانسه که توسط پیشگام سینما، لوئیس لومیر تأسیس شده بود، به یک فیلم در سال داده می‌شد. در دهه ۱۹۵۰، جایزه ویکتوار د سینما فرانسه، در ماه ژوئن هر سال اعطا می‌شد. این جایزه که در مقایسه با جایزه اوتوی د کریستال فاقد شور و شوق عمومی بود، پس از سال ۱۹۶۴ متوقف شد.
دسته‌هایی که در سال‌های اخیر اضافه شده‌اند عبارتند از: امیدوارکننده‌ترین بازیگر مرد/زن، بهترین مستند و بهترین فیلم انیمیشن، در حالی که جوایز به افتخار بهترین پوستر فیلم و بهترین تهیه‌کننده حذف شده‌اند.
با شروع چهل و سومین مراسم سزار در سال ۲۰۱۸، جایزه ویژه جدیدی به نام César du public به فیلم فرانسوی با بیشترین فروش باکس آفیس در سال گذشته و ابتدای سال جاری تعلق می‌گرفت. این جایزه نیز به فیلم‌های کمدی فرانسوی، که همچنان محبوب‌ترین ژانر در فرانسه هستند، جایزه می‌دهد.[2][3]
در طی چهل و پنجمین مراسم جوایز سزار در سال ۲۰۲۰، آدل انل بازیگر فرانسوی که شخصیت اصلی در فیلم پرتره بانویی در آتش را بازی کرد، هنگامی که جایزه بهترین کارگردانی به رومن پولانسکی[4] اعتراض به این واقعیت که سوء استفاده‌کنندگان قابل توجه جنسی اعلام شد، اتاق را ترک کرد. صنعت فیلم زمانی می‌توانند جوایزی دریافت کنند که قربانیان آنها به سکوت فروکش کنند. پولانسکی در سال ۱۹۷۹ به رابطه جنسی غیرقانونی با یک نوجوان ۱۳ ساله در کالیفرنیا محکوم شد و علاوه بر این به موارد دیگری از تجاوز جنسی متهم شد.[5][6][7][8][9]
.jpg)
تندیس‌های سزار تندیس‌های فشرده‌شده‌ای از اشیاء فلزی هستند که در سال ۱۹۷۵ توسط مجسمه‌ساز سزار بالداچینی، دوست ژرژ کراون، طراحی شده‌اند که نام آنها را به عنوان به اسکار گذاشته‌است، تلفظ این نام نزدیک به فیلم سزار ساخته مارسی پاگنول است.[10] این قطعات آهنگری بر خلاف جوایز اسکار که با طلا اندود شده‌اند از برنز طبیعی صیقلی ساخته شده‌اند. دومی مستقیماً الهام بخش اولین جایزه AATC در سال ۱۹۷۶ بود که حلقه ای از فیلم بود که یک شبح را در بر می‌گرفت.[11]در سال ۱۹۷۷، قبل از استقبال از ترکیبی از بازیگران، بالداچینی از فشرده سازی فعلی هشت در هشت سانتی‌متر با وزن ۳٫۶ کیلوگرم و ریخته‌گری Bocquel در نرماندی رونمایی کرد. هزینه یک سزار به‌طور رسمی فاش نشده‌است، اما حدود ۱۵۰۰ یورو تخمین زده می‌شود.
رای‌گیری از طریق دو برگه رای و از راه پست انجام می‌شود: اولی برای تعیین نامزدها در هر دسته (سه تا پنج، بسته به رشته) و دومی برای تعیین برنده.
رای‌دهندگان حرفه‌ایی در این زمینه هستند که تعدادشان ۴۰۰۰ تَن است که به ۱۲ دسته تقسیم می‌شوند: (بازیگران، کارگردانان، نویسندگان، تکنسین‌ها، تهیه‌کنندگان، توزیع‌کنندگان و فروشندگان بین‌المللی، اپراتورها، عوامل هنری، صنایع فنی، مدیران بازیگران، افسران مطبوعات و همکاران). معیارهای رای‌گیری عبارتند از: نشان دادن یک حرفه به نسبت ثابت در فیلم و دریافت حمایت مالی مضاعف در آکادمی هنر و تکنیک‌های سینما. نامزدها یا برندگان دوره‌های قبلی از این تشریفات مستثنی هستند.
برای کمک به رای‌دهندگان، آکادمی هر سال فیلم‌هایی را که در فرانسه منتشر می‌شوند شناسایی می‌کند و راهنمای آثار و افراد حرفه‌ای واجد شرایط را ارائه می‌دهد. یک مجموعه دی‌وی‌دی از تولیدهای فرانسوی یا عمدتاً فرانسوی تولید شده در طول سال، در ماه دسامبر همراه با کاتالوگ فیلم‌ها برای انتخاب‌کنندگان ارسال می‌شود. پس از مشخص شدن نامزدها، در پایان ژانویه، نمایش ویژه فیلم‌های نامزد شده در "سینما لو بالزاکِ پاریس"، در نزدیکی شانزه‌لیزه نمایش داده می‌شود. هر سال یک ناهار ویژه برای نامزدها در رستوران معروف "فوکِه" در شانزه‌لیزه، چند هفته پیش از مراسم برگزار می‌شود.
فیلم‌هایی که ۱۰ بار یا بیشتر نامزد جایزه سزار شده‌اند.
| فیلم | سال | نامزد | برنده |
|---|---|---|---|
| آملی | ۲۰۰۱ | ۱۳ | ۴ |
| Cyrano de Bergerac | ۱۹۹۰ | ۱۳ | ۱۰ |
| Subway | ۱۹۸۵ | ۱۳ | ۳ |
| یک پیامبر | ۲۰۰۹ | ۱۳ | ۹ |
| Polisse | ۲۰۱۲ | ۱۳ | ۲ |
| Camille redouble | ۲۰۱۳ | ۱۳ | ۰ |
| ۸ زن | ۲۰۰۲ | ۱۲ | ۰ |
| آخرین مترو | ۱۹۸۰ | ۱۲ | ۱۰ |
| Tchao Pantin | ۱۹۸۴ | ۱۲ | ۵ |
| کامیل کلودل | ۱۹۸۸ | ۱۲ | ۵ |
| Queen Margot | ۱۹۹۴ | ۱۲ | ۵ |
| مسخره | ۱۹۹۶ | ۱۲ | ۴ |
| Same Old Song | ۱۹۹۷ | ۱۲ | ۷ |
| یکشنبه طولانی نامزدی | ۲۰۰۴ | ۱۲ | ۵ |
| The Minister | ۲۰۱۲ | ۱۲ | ۳ |
| All the World's Mornings | ۱۹۹۱ | ۱۱ | ۷ |
| Nelly and Mr. Arnaud | ۱۹۹۵ | ۱۱ | ۲ |
| A Secret | ۲۰۰۷ | ۱۱ | ۱ |
| À l'origine | ۲۰۰۹ | ۱۱ | ۱ |
| Of Gods and Men | ۲۰۱۰ | ۱۱ | ۳ |
| Those Who Love Me Can Take the Train | ۱۹۹۸ | ۱۱ | ۳ |
| زیادی برات خوشگله | ۱۹۸۹ | ۱۱ | ۵ |
| زندگی مانند گل سرخ | ۲۰۰۷ | ۱۱ | ۵ |
| غریزه جنایت | ۲۰۰۸ | ۱۰ | ۳ |
| ضربان قلب من متوقف شده‌است | ۲۰۰۵ | ۱۰ | ۸ |
| Clean Up | ۱۹۸۱ | ۱۰ | ۰ |
| پیانیست | ۲۰۰۲ | ۱۰ | ۷ |
| Thérèse | ۱۹۸۶ | ۱۰ | ۶ |
| Welcome | ۲۰۰۹ | ۱۰ | ۰ |
| آرتیست | ۲۰۱۲ | ۱۰ | ۶ |
| Farewell, My Queen | ۲۰۱۳ | ۱۰ | ۳ |
| عشق | ۲۰۱۳ | ۱۰ | ۵ |
