R1b دو شاخه اصلی دارد: R1b1-L754 و R1b2-PH155. R1b1-L754 دارای دو زیر شاخه اصلی است: R1b1a1b-M269 که در اروپای غربی غالب است و R1b1b-V88 که امروزه در بخشهایی از آفریقای مرکزی رایج است. شاخه دیگر، R1b2-PH155، بسیار نادر و به شکل گسترده پراکندهاست که نتیجهگیری در مورد منشأ آن دشوار است. این شاخه در بحرین، هند، نپال، بوتان، لداخ، تاجیکستان، ترکیه و غرب چین یافت شدهاست.
دیرینگی R1 توسط تاتیانا کارافت و همکاران (۲۰۰۸) میان ۱۲۵۰۰ تا ۲۵۷۰۰ پیش از میلاد تخمین زده شدهاست، و به احتمال بسیار حدود ۱۸۵۰۰ سال پیش روی دادهاست.[7] از آنجایی که نخستین نمونه شناخته شده در حدود ۱۴۰۰۰ پیش از میلاد تاریخ گذاری شدهاست و متعلق به R1b1 (R-L754) است،[1] R1b باید نسبتاً زود پس از ظهور R1 پدید آمده باشد.
پژوهشها نشان دادهاست که هاپلوگروپ R1b میتواند اثر محافظتی بر روی سیستم ایمنی داشته باشد.[8] به هر روی، پژوهشهای بعدی تأیید کردهاند که کروموزوم Y تأثیر بسیار محدودی بر بیماری عروق کرونر (CAD) دارد، برای نمونه، و اینکه ارتباط ادعا شده قبلی میان هاپلوگروپهای کروموزوم Y و سلامتی از نظر علمی به دور است.[9]
Mathieson I, Lazaridis I, Rohland N, Mallick S, Patterson N, Roodenberg SA, etal. (2015). "Eight thousand years of natural selection in Europe". bioRxiv: 016477. doi:10.1101/016477.