از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد
تنگناهراسی یا کلاستروفوبیا (به انگلیسی: Claustrophobia) به ترس از گیر کردن در یک مکان تنگ و راه گریز نداشتن در محیط‌های بسته مانند دستشویی و یا آسانسور گفته می‌شود.
تنگناهراسی شدید اغلب به عنوان یک اختلال اضطراب دیده می‌شود و می‌تواند به وحشت‌زدگی بینجامد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که ۵ تا ۷ درصد از مردم جهان دچار تنگناهراسی هستند ولی تنها درصد کمی از آن‌ها از درمان روانپزشکی برخوردار شده‌اند.
هراس شدید و بیمارگونه از احساس تنگنا و نداشتن راه فرار که معمولاً در محیط‌های بسته و شرایط خاصی مثل حضور در بین جمعیت‌های شلوغ و فشرده یا گیر افتادن در آسانسور ایجاد می‌شود.
اتاق‌های کوچک یا قفل‌شده، تونل، آسانسور، مترو، جمعیت‌های شلوغ هریک به تنهایی می‌تواند محرکی برای شروع علایم باشد. فردی که در مواجهه با یکی از این شرایط دچار بروز علایم می‌شود، معمولاً در مواجه با سایر شرایط نیز دچار این حالت می‌شود.[۱]
شرایط زیر می‌تواند شروع‌کننده تنگناهراسی در کودکان یا بالغین باشد.
برای درک بهتر از کلاستروفوبیا می‌توان به شخصیت‌های داستانی زیر که به نوعی درگیر با تنگناهراسی بوده‌اند اشاره کرد.
بیرون آوردن فرد از شرایط محرک بهترین درمان است. برای مثال بیرون آوردن از محل شلوغی و تراکم جمعیت. در فاز حاد تجمع در اطراف فرد تشدیدکننده علایم است.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.