تصرف سنگاپور توسط ژاپن

تصرف سنگاپور توسط ژاپن (انگلیسی: Japanese occupation of Singapore) اشغال و تحت کنترل گرفتن سنگاپور توسط امپراتوری ژاپن پس از سقوط و تسلیم نیروهای نظامی انگلیس در ۱۵ فوریه ۱۹۴۲ در طول جنگ جهانی دوم بود.

سیونان-تو 昭南島 Shōnantō سنگاپور تحت اشغال ژاپن
۱۹۴۲–۱۹۴۵
پرچم ژاپن Imperial Seal
شعار: هاکو ایچیو (八紘一宇)
سرود: سرود ملی ژاپن "君が代" "His Imperial Majesty's Reign"[۱][۲] '
The Empire of Japan at its peak in 1942:        Territory (1870–1895)        Acquisitions (1895–1930)        Acquisitions (1930–1942)
وضعیت	Military occupation by the امپراتوری ژاپن
پایتخت و بزرگترین شهر	"سنگاپور" ۱°۱۷′ شمالی ۱۰۳°۵۰′ شرقی
Official language and national language	زبان ژاپنی
Common languages	زبان چینی، زبان مالایی، زبان تامیلی، زبان انگلیسی
دین(ها)	دین رسمی: None دفاکتو: شینتوی حکومتی[nb ۱]
حکومت	Military occupation by a نظام تک‌حزبی تمامیت‌خواهی دیکتاتوری نظامی under an پادشاهی مطلقه
فهرست امپراتوران ژاپن
• ۱۹۴۲–۱۹۴۵	هیروهیتو
فهرست نخست‌وزیران ژاپن
• ۱۹۴۲–۱۹۴۴	توجو هیدکی
• ۱۹۴۴–۱۹۴۵	کوایسو کونی‌آکی
دوره تاریخی	World War II
• آغاز جنگ اقیانوس آرام	8 December 1941a
• محاصره امپراتوری بریتانیا سنگاپور امپراتوری ژاپن	۱۵ فوریه ۱۹۴۲
• Allied bombing raids	نوامبر ۱۹۴۴ – مه ۱۹۴۵
• تسلیم ژاپن	۱۵ اوت ۱۹۴۵
• Singapore surrendered to British Military Administration	12 September ۱۹۴۵
• Singapore becomes a مستعمره تاج	۱ آوریل ۱۹۴۶
واحد پول	Japanese-issued dollar
منطقه زمانی	یوتی‌سی+۹ (زمان استاندارد ژاپن)
گاه‌شماری	yyyy-mm-dd yyyy年m月d日 نام عصر ژاپنی yy年m月d日 (گاه‌شماری دوران مشترک−۱۹۸۸)
جهت رانندگی	جهت رانندگی در کشورهای مختلف
کد ایزو ۳۱۶۶	JP
پیشین پسین Straits Settlements British Military Administration (Malaya)
امروز بخشی از	سنگاپور
جنگ اقیانوس آرام از ۸ دسامبر ۱۹۴۱ در مناطق زمانی آسیا آغاز شد، اما اغلب به عنوان شروع از ۷ دسامبر نام برده می‌شود، زیرا در مناطق اروپا و آمریکا (مانند حمله به پرل هاربر در ایالات متحده قلمرو هاوایی) زمان هنوز ۷ دسامبر بود.

پس از شکست ژاپن

روند استعمارزدایی در شبه‌جزیره مالایا شامل مالزی، سنگاپور و برونئی، که از آسیایی‌های استعمارشده توسط انگلیس بودند، نسبتاً آرام پیش رفت، که در مقایسه با کشورهای همسایه جنوب شرقی آسیا کاملاً تضاد داشت.

مالایا در سال ۱۹۵۷ موفق به کسب استقلال سیاسی شد و در سال ۱۹۶۳ تشکیل فدراسیون مالزی اعلام شد. طبق قانون اساسی، مالزی از ۱۸ ایالت تشکیل شده‌است که ۹ ایالت از آنها ایالت‌هایی هستند که در راس آنها پادشاهان موروثی قرار دارند. پادشاهان از ترکیب خود برای مدت هفت سال عالی‌ترین حاکم کشور را انتخاب می‌کنند. دولت مرکزی به ریاست نخست‌وزیر نقش مهمی دارد. تونکو عبدالرحمان اولین نخست‌وزیر مالزی مستقل بود.

سنگاپور، که در یک زمان به عنوان یک بندر حمل و نقل رایگان ایجاد شده بود، پس از تشکیل فدراسیون مالزی بخشی از این کشور شد. با این حال، به زودی سنگاپوری‌ها احساس نابرابر بودن موقعیت خود را در این شکل‌گیری ایالتی کردند. در اوت ۱۹۶۵، تونکو عبدالرحمان و سیاستمدار مشهور سنگاپور لی کوآن یو نخست‌وزیر در آینده / توافق‌نامه ای در مورد خروج سنگاپور از مالزی را امضا کردند. در ۹ اوت ۱۹۶۵، استقلال سنگاپور اعلام شد و در دسامبر همان سال، وضعیت جمهوری به‌طور رسمی به سنگاپور اختصاص یافت.

منابع

1. "Explore Japan National Flag and National Anthem". Retrieved 29 January 2017.
2. "National Symbols". Archived from the original on 2 February 2017. Retrieved 29 January 2017.
3. Josephson, Jason Ānanda (2012). The Invention of Religion in Japan. University of Chicago Press. p. 133. ISBN 978-0-226-41234-4.
4. Thomas, Jolyon Baraka (2014). Japan's Preoccupation with Religious Freedom (Ph.D.). Princeton University. p. 76.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Japanese occupation of Singapore». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ مه ۲۰۲۱.

پیوند به بیرون

1. Although the Empire of Japan officially had no state religion,^[۳][۴] شینتو played an important part for the Japanese state: As Marius Jansen, states: "The Meiji government had from the first incorporated, and in a sense created, Shinto, and utilized its tales of the divine origin of the ruling house as the core of its ritual addressed to ancestors "of ages past." As the Japanese empire grew the affirmation of a divine mission for the Japanese race was emphasized more strongly. Shinto was imposed on colonial lands in Taiwan and Korea, and public funds were utilized to build and maintain new shrines there. Shinto priests were attached to army units as chaplains, and the cult of war dead, enshrined at the Yasukuni Jinja in Tokyo, took on ever greater proportions as their number grew."(Marius B. Jansen 2002, p. ۶۶۹)