ترابری شهرستان نیشابور From Wikipedia, the free encyclopedia
شهرستان نیشابور در مسیر ترابری مشهد-تهران جای گرفته و این امر بر رشد ترابری و شمار گذرهایش تأثیر می‌گذارد.[1] حدوداً در ۱۹۴۵م/ ۱۳۲۳، نخستین دستگاه اتوبوس مسافربری به نیشابور درآمد. [2]
بزرگراه ۴۴ شرق ایران، از میان شهر نیشابور می‌گذرد که مسافتش از این جادهٔ بزرگراهی با مشهد ۱۰۶ ک. م، تا تهران (خاورشهر، منطقه ۱۵) ۷۳۰ ک. م است. باجگیران با ۲۲۱ ک. م نزدیکترین گذرگاه مرزی و عشق‌آباد با فاصلهٔ ۲۵۵ ک. م، نزدیکترین پایتخت یک کشور به نیشابور است.[3] یک پایانهٔ مرکزی برون‌شهری در نیشابور پویاست که نابسامانی‌هایی دارد.[4][5] همچنین یک پایانهٔ روستایی در نیشابور فعال است.[6] نتیجهٔ یک کارشناسی رسمی، بیانگر میانگین فعالیّتِ حداقل ۱۵۰ تاکسی کرایه‌ای در همهٔ مسیرهای برون‌شهری نیشابور می‌باشد.[7]
در اردیبهشت ۱۳۹۵ بیان شد که بیشتر آمار تخلفات موتورسیکلت‌ها در حوزه مرکزی شهر نیشابور است و۴۰ درصد کشته‌ها و مجروحان تصادفات، راکبان و ترک‌نشینان موتورسیکلت و ۵۰درصد نیز عابران پیاده هستند.[8]
| نسبت درصدی مناسب‌ترین ترکیب ترابری پایدار برای شهر نیشابور برپایهٔ تحلیل پایگانی | ||||
|---|---|---|---|---|
| وسیله/گونه | درصد | |||
| پیاده‌روی | ۳۳٫۸٪ | |||
| دوچرخه‌سواری | ۲۲٪ | |||
| اتوبوس و مینی‌بوس | ۱۴٫۵٪ | |||
| تاکسی | ۱۲٫۵٪ | |||
| خودروی شخصی | ۹٫۶٪ | |||
| موتورسیکلت | ۷٫۷٪ | |||
طولانی‌ترین خیابان در نیشابور، «امام خمینی» با ۳٫۷ ک. م است که خیابان اصلی و مرکزی شهر است؛ طولانی‌ترین بلوار، «طالقانی» با ۶٫۵ ک. م است. ترابری درون‌شهری، تک هسته‌ای با محوریت خیابان اصلی است.[9] شهر نیشابور، ده میدان دارد (به‌نام‌های ابوسعید، ادیب، ایران، آزادی، حافظ، خیام، شادیاخ، صنعت، فردوسی و فضل) که از این میان، میدان خیام (ساختهٔ ۱۹۴۰) برجستگی ویژه و کهن دارد. میدان مرکزی نیشابور، «ایران» نام دارد؛ ایران نامیدنِ آن برگرفته از نام سینمایی است که «بالاسان مِلیک ـ مِلکومیانس» در پیرامون این میدان با نام «ایران» ساخت که دومین سینمای نیشابور بود. این میدان رسماً پیش از ۱۳۵۷ش «شهناز» و سپس «امام خمینی» نامیده شده‌است.
سامانه هوشمندسازی تقاطع‌های نیشابور، در فروردین ۱۳۹۴ راه‌اندازی شد.[10] یک پژوهش نشان می‌دهد که شهر نیشابور در زمینهٔ پیاده‌روی با اینکه امکانات فراوانی دارد، با محدودیت‌های بیشتری به‌ویژه در حوزه‌های اجتماعی، کالبدی و اقتصادی روبروست.[11] یک فرایند تحلیل سلسله مراتبی برپایهٔ پژوهش دانشجویی دانشکدهٔ علوم اجتماعی علامه طباطبایی، مناسب‌ترین ترکیب ترابری برای شهر نیشابور را اینگونه تعریف می‌کند: ۳۳٫۸٪ پیاده‌روی، ۲۲٪ دوچرخه‌سواری، ۱۴٫۵٪ اتوبوس و مینی‌بوس، ۱۲٫۵٪ تاکسی ۹٫۶٪ اتومبیل شخصی و ۷٫۷٪ موتورسیکلت.[12]؛ بررسی‌های گستردهٔ «شرکت مهندسین مشاور» در سال‌های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ نشانگر این است که در در ترکیب کنونی ترابری درون‌شهری نیشابور، سهم ترابری خصوصی‌محور (خودروی شخصی و موتورسیکلت) بسیار بالاست و بیش از ۶۰درصد است و در برابر آن، گونه‌های پایداری چون پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری بسیار ناچیز می‌باشد.
ایستگاه راه‌آهن شهر نیشابور در ۱ مرداد ۱۳۳۵/ ۲۳ ژوئیه ۱۹۵۶ افتتاح شد.[13] و از ایستگاه‌های مهم راه‌آهن خراسان به‌شمار می‌رود که باربریِ پویا دارد.[14] در دی ماه سال ۱۳۸۸ تقاطع غیر همسطح این ایستگاه افتتاح شد که شرکت رجا این طرح را «بزرگترین تقاطع غیر همسطح راه و راه آهن» در ایران معرفی کرده‌است.[15] در دی ۱۳۹۴ بیان شد که روزانه پنج هزار مسافر از این ایستگاه جابجا می‌گذرند.[16]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
