از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد
سندرم کاوازاکی(به انگلیسی: Kawasaki syndrome) شایعترین واسکولیت دوران کودکی است و بیشتر در کودکان کمتر از ۵ سال بروز می‌کند.[۱] همه‌گیری بیماری بین ۰/۸ تا ۳ درصد است. نسبت مؤنث به مذکر ۳۷/۱ است.
| بیماری کاوازاکی | |
|---|---|
 | |
| کودکی با زبانی به رنگ توت‌فرنگی و دون دون شده، قطع نشدن تب،قاچ خوردن لب ها و پوست پوست شدن بدن از نشانه‌های سندروم کاوازاکی است. | |
| تخصص | ایمنی‌شناسی، پزشک کودکان |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| آی‌سی‌دی-۱۰ | M30.3 |
| آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام | 446.1 |
| اُمیم | ۶۱۱۷۷۵ |
| دادگان بیماری‌ها | 7121 |
| مدلاین پلاس | 000989 |
| ئی‌مدیسین | ped/۱۲۳۶ |
| پیشنت پلاس | بیماری کاوازاکی |
| سمپ | D009080 |
کاوازاکی التهاب رگ‌ها است که باعث گشاد شدن رگ‌ها و کاهش خون‌رسانی به اعضای حیاتی می‌شود. اگر به سرعت درمان آغاز نشود باعث از دست رفتن فرد مبتلا می‌شود. این بیماری سیستم دفاعی بدن را مورد حمله قرار میدهد.
نخستین مورد کاوازاکی را تومیساکو کاوازاکی پزشک متخصص کودکان در بیمارستان صلیب سرخ توکیو در سال ۱۹۶۱ گزارش کرد. او در هیچ کتاب پزشکی، توضیحی برای بیمار چهار ساله‌ای که دیده بود نیافت. اما پس از آن، چند مورد دیگر دید. تومیساکو کاوازاکی سرانجام با پنجاه مقاله پژوهشی در سال ۱۹۶۷ این بیماری را تعریف و معرفی کرد. در آغاز در ژاپن و چند سال بعد در جهان، این بیماری به رسمیت شناخته و وارد کتاب‌های مرجع پزشکی شد.[۲]
علت سندروم کاوازاکی ناشناخته‌است. تاکنون برای آن عامل بیماری‌زا یافت نشده و همه‌گیر هم نیست.[۲] گرچه عوامل عفونی، عوامل محیطی، توکسین‌ها و سوپر آنتی‌ژن‌ها ممکن است نقش داشته باشند.[۱] همچنین احتمال می‌رود که بیماری، زمینه ژنتیکی داشته باشد.[۲]
با اینکه سندروم کاوازاکی در سراسر جهان دیده شده، اما بیشتر در شمال شرقی آسیا، ژاپن، کره، چین، و تایوان دیده می‌شود.
هفته اول و دوم: ظاهر شدن ناگهانی و احتمالا شدید نشانه‌ها. احساس بی‌قراری، تحریک‌پذیری در کودک.
هفته دوم تا چهارم: شدت علائم در این مرحله کمتر است. تب معمولا فروکش می‌کند اما کودک همچنان بی‌قرار است و درد زیادی دارد.
کودک رو به بهبودی می‌رود و در نهایت همه نشانه‌های بیماری برطرف می‌شوند. البته کودک هنوز قوای خود را باز نیافته و کم انرژی است و زود خسته می‌شود.
سندروم کاوازاکی بیماری است که باعث التهاب عروق درسراسر بدن می‌شود. برخی کودکان مبتلا به سندروم کاوازاکی، بدون درمان خود بخود بهتر می‌شوند. درحالی که ۱۵ تا ۲۵ دچار صدمه به عروق کرونر می‌شوند. در سندروم کاوازاکی بسیاری از عروق دچار آسیب می‌شوند. اما عروق کرونر بیشتر صدمه می‌بینند که باعث شده سندروم کاوازاکی یکی از علل عمدهٔ بیماری قلبی در دوران کودکی (پس از تولد) باشد.
مهم‌ترین عارضه درگیری سرخرگ‌های کرونری قلب است (۲۰ تا ۲۵ درصد در صورت عدم درمان).[۴]
پایه درمان سندروم کاوازاکی، مصرف ایمنوگلوبولین برای تقویت دستگاه ایمنی بدن است. از استروئید یا کورتون (کورتیکواستروئید) برای از بین بردن واکنش التهابی شدید دستگاه ایمنی که خطرناک است استفاده می‌شود(تحقیقات جدید نشان داده که استفاده از کورتیکواسترويید در این بیماران خطر بروز آنوریسم را تا ۶ برابر افزایش میدهد. پس استفاده از کورتیکواسترویید در این بیماران ممنوع است.). درمان‌های دیگر بر پایه نیاز کودک تجویز می‌شوند.[۲]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
