بلندی صوت
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد
در آکوستیک، بلندی صوت درک ذهنی از فشار صدا است. به‌طور رسمی‌تر، این گونه تعریف می‌شود: «این ویژگی حس شنوایی است که از نظر آن می‌توان صداها را در یک مقیاس از آرام تا بلند مرتب کرد.»[۱] رابطه صفات فیزیکی صدا با بلندی ادراک شده از اجزای فیزیکی، فیزیولوژیکی و روانی تشکیل شده‌است. مطالعه بلندی صوت ظاهری در مبحث روان‌آکوستیک گنجانده شده‌است و از روش‌های روان‌فیزیکی استفاده می‌کند.
جستارهای وابسته
- دینامیک (موسیقی)
- درگیری بلندی صوت
- ارسال‌کردن درجه بلندی صوت
- آژیر استاندارد، اندازه‌گیری بلندی صدا در نجوم
منابع
پیوند به بیرون
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.