از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد
دستگاه بطنی مجموعه‌ای از چهار ساختار به هم مرتبط در مغز است که از مایع مغزی نخاعی پر شده و تا مجرای مرکزی طناب نخاعی ادامه می‌یابد.[۱] آستر و پوشش بطن‌ها متشکل از غشایی اپیتلیوم مانند به‌نام اپندیموسیت است.[۲] با بالا رفتن سن افراد، بطن مغز بزرگ‌تر و نورون‌ها از بین می‌روند.
درون مغز چهار بطن وجود دارد.
چند مجرا یا فورامن وظیفه ارتباط میان بطن‌ها را بعهده دارند. دو بطن راست و چپ از راه سوراخ میان‌بطنی یا مونرو به داخل بطن سوم مرتبط بوده و بطن‌های سوم و چهارم هم توسط مجرای سیلویوس Aqueduct of Sylvius به هم راه دارند.
| نام | از | به |
| سوراخ میان‌بطنی (مُنرُو) | بطن‌های طرفی | بطن سوم |
| مجرای سیلویوس | بطن سوم | بطن چهارم |
| دیافراگم میانی (ماژِندی) | بطن چهارم | فضای ساب آراکنوئید از راه سیسترنا مگنا |
| دیافراگم کناری چپ و راست (لوفکا) | بطن چهارم | فضای ساب آراکنوئید از طریق انباره (سیسترن) سیاهرگ بزرگ مغزی |
بطن‌ها با مایع مغزی نخاعی (CSF) پر شده اند و وظیفه مهیاسازی بستری مرطوب و محل اتکا و مرزی بین مغز و نخاع و محدوده‌های استخوانی آنها را بعهده دارند.
کانال بین بطن سوم و بطن چهارم بسیار کوچک است که بدان معنی است که می‌تواند به راحتی مسدود شده، باعث فشار بالا در بطن‌های جانبی گردد که یک علت شایع هیدروسفالی شناخته می‌شود.
مغز و طناب نخاعی توسط مننژها، سه غشاء محافظ سخت شامه، عنکبوتیه و نرم شامه نگهبانی و نگهداری می‌شوند. مایع مغزی نخاعی در جمجمه و ستون فقرات حفاظت بیشتر و بستری شناور را فراهم می‌کند.[۳]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
