برزین شاه

برزین شاه که به شکل معرب برزن جاه و بَرزان جاه هم نوشته‌اند، از اشراف ایرانی از خاندان کارن بود. او از نوادگان زرمهر بود. برزین شاه در هنگام پادشاهی یزدگرد سوم، فرمان‌روای نیشاپور بود.

زندگی‌نامه

در ۶۵۱–۶۵۲، عبدالله بن عامر به خراسان حمله کرد و با کنارنگ توس که کنادبک نام داشت، پیمان بست. در این پیمان‌نامه کنادبک پذیرفت که به اعراب خراج بپردازد و در مقابل همچنان بر قلمرو خود فرمان براند. برزین به منظور بازیافتن قدرت خاندان کارن و همین‌طور به منظور بازپس‌گرفتن سرزمین‌های از دست رفته، به همراه یک کارنی دیگر به نام «سوار کارن»، در مقابل اعراب مقاومت کرد و سعی کرد تا قلمرو را از خاندان کنارنگیان بستاند. با این حال عبدالله با کمک کنادبک به نیشاپور حمله کرد و دو شورشی را شکست داد. عبدالله سپس کنادبک را پاداش داد و نیشاپور را به او سپرد. مشخص نیست که آیا برزین در این رویداد کشته شد یا خیر.

منابع

• Burzin Shah. (2014, November 11). In Wikipedia, The Free Encyclopedia. Retrieved 06:10, December 26, 2015, from https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Burzin_Shah&oldid=633379661