اپیگلوت
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد
اپیگلوت یا برچاکنای[۱] (به انگلیسی: Epiglottis) دریچه ای برگی شکل در گلو است که از ورود غذا و آب به نای و ریه ها جلوگیری می کند.[۲] این دریچه در طول تنفس باز می ماند و به هوا اجازه ورود به حنجره را می دهد.[۳] در حین بلع، برای جلوگیری از آسپیراسیون ریوی (انسداد مجرای هوا) در نتیجه ورود غذا، بسته می شود.[۲] اپیگلوت سبب به مایعات یا غذای بلعیده شده کمک می کند که در امتداد مری به سمت معده حرکت کنند.[۳]
اپی گلوت از غضروفِ پوشیده شده با یک غشای مخاطی ساخته شده است که به ورودی حنجره متصل است. این دریچه به سمت بالا و عقب در پشت زبان و امتداد استخوان هیوئید قرار دارد.[۲][۴]
اپی گلوت ممکن است دچار التهاب شود و اپی‌گلوتیت را ایجاد کند.[۵] این عارضه بیشتر به دلیل باکتری هموفیلوس آنفلوآنزا ایجاد می‌شود و به کمک واکسن قابل پیشگیری است.[۵] اختلال عملکرد این دریچه ممکن است باعث استنشاق غذا (آسپیراسیون) و ذات الریه یا انسداد راه هوایی شود.[۶][۷] اپی گلوت همچنین بخش مهمی برای لوله‌گذاری تراشه است.[۸]
منابع
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.