اوپانیشاد آیتریه

اوپانیشاد آیتریه (سانسکریت: ऐतरेय उपनिषद्، آوانگاری: Aitarēya Upaniṣad) یکی از اوپانیشادهای اصیل است که در سنت ریگ‌ودا قرار می‌گیرد. این اوپانیشاد در فصل‌های چهارم، پنجم، و شش آرنیکه آیتریه آمده است.^[۱]

در این اوپانیشاد درباره سه نکتهٔ فلسفی بحث شده است: نخست اینکه جهان و انسان آفریدهٔ آتمن (روح، خویش) هستند؛ دوم این نظریه که آتمن سه «شدن» دارد و سوم اینکه آگاهی عنصر اصلی آتمن است.^[۲]

به گفتهٔ پاتریک آلیول این اوپانیشاد احتمالاً در دوران پیشابودایی هند تالیف شده‌است و تاریخ تألیف آن قرون ششم و پنجم پیش از میلاد تخمین زده می‌شود.^[۳][۴]

منابع

1. Paul Deussen, Sixty Upanishads of the Veda, Volume 1, Motilal Banarsidass, شابک ‎۹۷۸−۸۱−۲۰۸−۱۴۶۸−۴, pages 7–14
2. Paul Deussen, Sixty Upanishads of the Veda, Volume 1, Motilal Banarsidass, شابک ‎۹۷۸−۸۱−۲۰۸−۱۴۶۸−۴, pages 13–20
3. Patrick Olivelle (1998). The Early Upanishads: Annotated Text and Translation. Oxford University Press. pp. 12–13. ISBN 978-0-19-512435-4.
4. Stephen Phillips (2009). Yoga, Karma, and Rebirth: A Brief History and Philosophy. Columbia University Press. pp. 28–30. ISBN 978-0-231-14485-8.