اوپانیشاد آیتریه

اوپانیشاد آیتریه (سانسکریت: ऐतरेय उपनिषद्، آوانگاری: Aitarēya Upaniṣad) یکی از اوپانیشادهای اصیل است که در سنت ریگ‌ودا قرار می‌گیرد. این اوپانیشاد در فصل‌های چهارم، پنجم، و شش آرنیکه آیتریه آمده است.^[۱]

اوپانیشادهای اولیه (Upanisad، Upanisat) متون مقدس هندوئیسم هستند. این متون که تاریخ‌های مختلفی توسط محققان بین 900 سال قبل از میلاد تا 200 سال قبل از میلاد نوشته شده‌اند، به زبان سانسکریت هستند و در لایه‌ای از وداها قرار گرفته‌اند.

در این اوپانیشاد درباره سه نکتهٔ فلسفی بحث شده است: نخست اینکه جهان و انسان آفریدهٔ آتمن (روح، خویش) هستند؛ دوم این نظریه که آتمن سه «شدن» دارد و سوم اینکه آگاهی عنصر اصلی آتمن است.^[۲]

به گفتهٔ پاتریک آلیول این اوپانیشاد احتمالاً در دوران پیشابودایی هند تالیف شده‌است و تاریخ تألیف آن قرون ششم و پنجم پیش از میلاد تخمین زده می‌شود.^[۳][۴]

منابع

1. Paul Deussen, Sixty Upanishads of the Veda, Volume 1, Motilal Banarsidass, شابک ‎۹۷۸−۸۱−۲۰۸−۱۴۶۸−۴, pages 7–14
2. Paul Deussen, Sixty Upanishads of the Veda, Volume 1, Motilal Banarsidass, شابک ‎۹۷۸−۸۱−۲۰۸−۱۴۶۸−۴, pages 13–20
3. Patrick Olivelle (1998). The Early Upanishads: Annotated Text and Translation. Oxford University Press. pp. 12–13. ISBN 978-0-19-512435-4.
4. Stephen Phillips (2009). Yoga, Karma, and Rebirth: A Brief History and Philosophy. Columbia University Press. pp. 28–30. ISBN 978-0-231-14485-8.