الیزابت، ملکه مادر

الیزابت آنجلا مارگریت بووِز-لیون (انگلیسی: Elizabeth Angela Marguerite Bowes-Lyon؛ ۴ اوت ۱۹۰۰ − ۳۰ مارس ۲۰۰۲) از ۱۱ دسامبر ۱۹۳۶ تا ۶ فوریهٔ ۱۹۵۲ به‌عنوان همسر جرج ششم، ملکهٔ پادشاهی متحد و قلمروهای مشترک‌المنافع بود. او از زمان به قدرت رسیدن همسرش در سال ۱۹۳۶ تا زمان منحل‌شدن راج بریتانیا در اوت ۱۹۴۷ آخرین امپراتریس هند بود. پس از مرگ همسرش، او با نام ملکه الیزابت، ملکهٔ مادر^[۱] شناخته شد تا با دخترش، ملکه الیزابت دوم، اشتباه نشود.

الیزابت بووِز-لیون
الیزابت در ۱۹۸۶
ملکهٔ هم‌نشین پادشاهی متحد و قلمروهای بریتانیا
تصدی	۱۱ دسامبر ۱۹۳۶ – ۶ فوریه ۱۹۵۲
تاج‌گذاری	۱۲ مه ۱۹۳۷
امپراتریس هند
تصدی	۱۱ دسامبر ۱۹۳۶ – ۱۵ اوت ۱۹۴۷
زاده	الیزابت آنجلا مارگریت بووِز-لیون ۴ اوت ۱۹۰۰ هیتچین یا لندن، انگلستان، پادشاهی متحد
درگذشته	۳۰ مارس ۲۰۰۲ (۱۰۱ سال) لژ سلطنتی، وینزر، بارکشر، انگلستان، پادشاهی متحد
آرامگاه	۹ آوریل ۲۰۰۲ کلیسای یادبود پادشاه جرج ششم، نمازخانه سنت جورج، قلعه وینزر
همسر(ان)	جرج ششم (ا. ۱۹۲۳–۱۹۵۲)
فرزند(ان)	الیزابت دوم شاهدخت مارگارت
خاندان	بووِز-لیون (هنگام تولد) وینزر (هنگام ازدواج)
پدر	کلود بووز-لیون، چهاردهمین ارل استراثمور و کینگهورن
مادر	سسیلیا بووز-لیون، کنتس استراثمور و کینگهورن

الیزابت که در خانواده‌ای از اشراف بریتانیایی متولد شد، در سال ۱۹۲۳ زمانی که با دوک یورک، دومین پسر شاه جرج پنجم و ملکه ماری ازدواج کرد، به شهرت رسید. این زوج و دخترانشان الیزابت و مارگارت مظهر ایده‌های سنتی خانواده و خدمات عمومی بودند.^[۲] دوشس انواع مختلفی از نامزدی‌های عمومی را به انجام رساند و به‌دلیل چهره همیشه شاد خود شناخته شد.^[۳]

در سال ۱۹۳۶، زمانی که ادوارد هشتم، برای ازدواج با مطلقه آمریکایی، والیس سیمپسون، از سلطنت کناره‌گیری کرد، شوهر الیزابت به‌طور غیرمنتظره ای پادشاه شد. الیزابت سپس ملکه هم‌نشین شد. او قبل از شروع جنگ جهانی دوم، همسرش را در سفرهای دیپلماتیک به فرانسه و آمریکای شمالی همراهی کرد. در طول جنگ، خلق و خوی به‌ظاهر تسلیم‌ناپذیر او به مردم بریتانیا روحیه می‌داد. پس از جنگ، سلامتی شوهرش رو به وخامت گذاشت و او در سن ۵۱ سالگی بیوه شد. دختر بزرگش، الیزابت ۲۵ ساله، ملکه جدید شد.

پس از مرگ ملکه ماری در سال ۱۹۵۳، الیزابت به عنوان مادر خانواده سلطنتی بریتانیا در نظر گرفته شد. در سال‌های آخر زندگی، او به‌طور مداوم یکی از اعضای برجستهٔ خانواده بود، حتی در زمان‌هایی که دیگر خانواده‌های سلطنتی گرفتار سطح پایینی از محبوبیت در میان مردم بودند.^[۴] او تا چند ماه قبل از مرگش در ۱۰۱ سالگی، هفت هفته پس از مرگ دختر کوچکترش، شاهدخت مارگارت، به زندگی اجتماعی فعالانه‌اش ادامه داد.