استاین‌وی و پسران

استاین‌وِی و پسران (به انگلیسی: Steinway & Sons) هم‌چنین مشهور به اشتاین‌وی یا اشتاین‌وی اَند سانْز، سازندهٔ معتبر آلمانی-آمریکایی پیانوهای دست‌ساز است. شرکت اشتاین‌وی در سال ۱۸۵۳ میلادی، توسط یک مهاجر آلمانی‌تبار به نام هنری انگلهارد استاین‌وی در شهر نیویورک در ایالات متحده آمریکا تأسیس شد.^[2] موفقیت کارخانهٔ پیانوی استاین‌وی در کویینز، نیویورک باعث شد که این شرکت، کارخانه‌ای را نیز در هامبورگ، آلمان راه‌اندازی کند.^[12]

استاین‌وی و پسران

گرند پیانو کنسرت استاین‌وی و پسران مدل دی-۲۷۴
نوع	شرکت سهامی خاص
صنعت	ساز
بنا نهاده	۵ مارس ۱۸۵۳ (۱۷۱ سال پیش) (۱۸۵۳-05}})[1] در منهتن در نیویورک سیتی[2]
بنیانگذاران	هنری انگلهارد استاین‌وی (بعدها به عنوان هنری ای. استاین‌وی شناخته شد)[3]
دفتر مرکزی	دفتر اروپا و بین‌المللی: هامبورگ، آلمان[4] ۵۳°۳۴′۲۷″شمالی ۹°۵۵′۲۷″شرقی دفتر آمریکا: بن‌بست استاین‌وی ۱، کویینز، نیویورک سیتی، نیویورک، آمریکا ۴۰°۴۶′۴۵″شمالی ۷۳°۵۳′۵۹″غربی
شمار موقعیت‌ها	۲۰۰ نمایندگی مجاز فعال ۳۰۰ نمایشگاه در سرتاسر جهان[5]
محدودهٔ فعالیت	جهانی[5]
محصولات	پیانو‌های گرند[6] پیانو‌های ایستاده[7]
خروجی تولید	۲٬۶۰۰ پیانو (سالانه)[8]
خدمات	ترمیم پیانوهای استاین‌وی[9]
مادر	پالسون اند کو. آی‌ان‌سی.[10]
وبگاه	eu.steinway.com (اروپا و بین‌المللی) www.steinway.com (آمریکا)

پیانوی گرند استاین‌وی با پایه‌های مزین به عقاب طلایی در کاخ سفید^[11]

کارتونی از نمایشگاه جهانی پاریس (۱۸۶۷) که عشق و علاقه ناگهانی مردم برای پیانیست شدن را پس از شنیدن پیانوی استاین‌وی نشان می‌دهد

پیانوهای استاین‌وی مورد تأیید و استفادهٔ خانواده سلطنتی بریتانیا است.^[13] همچنین، پیانیست‌های بزرگ و سرشناس و نیز ارکسترهای بزرگ و معروف جهان از پیانوهای استاین‌وی استفاده می‌کنند.

پانویس

1. Fostle, Donald W. (1995). The Steinway Saga: An American Dynasty. New York: Scribner. p. 25. ISBN 978-0-684-19318-2.
2. Panchyk, Richard (2008). German New York City. Arcadia Publishing. p. 50. ISBN 978-0-7385-5680-2.
3. Stevens, Mark A. (2000). Merriam-Webster's Collegiate Encyclopedia. Merriam-Webster. p. 1540. ISBN 978-0-87779-017-4.
4. Fine, Larry (2014). Acoustic & Digital Piano Buyer – Fall 2014. Brookside Press LLC. pp. 194–195. ISBN 978-1-929145-39-3.
5. "Steinway Musical Instruments 2012 Annual Report on Form 10-K". U.S. Securities and Exchange Commission. March 14, 2013. p. 5. Retrieved February 18, 2015.
6. Fine, Larry (2015). Acoustic & Digital Piano Buyer – Spring 2015. Brookside Press LLC. p. 193. ISBN 978-1-929145-40-9.
7. Fine, Larry (2015). Acoustic & Digital Piano Buyer – Spring 2015. Brookside Press LLC. p. 192. ISBN 978-1-929145-40-9.
8. Fasola, Wilma; Bock, Henning; Pfenninger, Tessa (February 17, 2016). "Steinway & Sons – Grand Success". The Brander. Retrieved September 14, 2017.
9. Barron, James (2006). Piano: The Making of a Steinway Concert Grand. New York: Holt. p. 235. ISBN 978-0-8050-7878-7.
10. Good, Edwin M. (2002). Giraffes, black dragons, and other pianos: a technological history from Cristofori to the modern concert grand. Stanford University Press. p. 303. ISBN 978-0-8047-4549-9.
11. "White House History Timelines: Musical Performances". The White House Historical Association. Archived from the original on 6 March 2014. Retrieved March 18, 2010.
12. Michael Lenehan (August 1982 and 2003). "The Quality of the Instrument (K 2571 – The Making of a Steinway Grand)". The Atlantic (former The Atlantic Monthly). Archived from the original on 11 April 2004. Retrieved July 28, 2011. {{cite web}}: Check date values in: |date= (help)
13. "Steinway & Sons". The Royal Warrant Holders Association. Archived from the original on 28 September 2011. Retrieved July 30, 2011.