From Wikipedia, the free encyclopedia
ارمنیهای هند (ارمنی: Հայերը Հնդկաստանում) اقلیت قومی ساکن در هند هستند. مشارکت ارمنیان با هندیها و حضور آنها در هند بسیار قدیمی است و در طی چندین سده در گذشته مشارکت فرهنگی و اقتصادی متقابل ارمنیان و هندیها وجود داشتهاست. حضور آنها در هند از چند طریق بودهاست.
اعتقاد بر این است که ارمنیان برای اولین بار حدود دو هزار سال پیش از میلاد به همراه سمیرامیس، ملکه جنگجوی آشور که به هند تاخت به عنوان هم پیمانان وفادار وی به هند آمده باشند. چندین سده بعد در ۳۲۷ پیش از میلاد، اعتقاد بر این است که ارمنیان در این تاریخ هم به هند آمده باشند و این هنگامی است که ارمنیان به عناصر کمکی نیروهای تحت فرمان اسکندر، زمانی که ارمنستان را به سمت هند پیمود ملحق شدند. قدیمیترین سند مرجع مربوط به روابط متقابل بین ارمنیها و هندیها در کوروشنامه (هیئت اعزامی پارسی) پیدا شده که یک کار یونان باستان از سوی کسنوفون است. این منابع دلالت بر این دارد که تعداد بسیاری از ارمنیها به هند سفر کردند و نیز به خوبی از مسیرهای سمت هند و نیز جغرافیای سیاسی و اجتماعی، محیط فرهنگی–اجتماعی و زندگی اقتصادی در شبه قاره هند آگاه بودند.
ارمنیها با چندین بخش از هند دارای روابط تجاری سنتی بودهاند و از سده هفدهم میلادی چندین ارمنی در کرالا که یک ایالت هندی واقع در «ساحل مالابار» است سکونت داشتهاند. ارمنیها بخش وسیعی از تجارت بینالمللی منطقه به ویژه در زمینه سنگهای قیمتی و کیفیت اجناس را بر عهده داشتند.
یک کتاب راهنما منتشره در ۱۹۵۶ میلادی در دهلی، هند اظهار میدارد که یک تاجر و سیاستمدار ارمنی به نام توماس کانا در سال ۷۸۰ میلادی از راه دریای مدیترانه به هند رسید.[1] هفتصد سال پس از این واقعه یعنی در ۱۴۹۸ میلادی واسکو دو گاما به ساحل مالابار رسید. توماس کانا یک تاجر ثروتمند بود که عمدتاً ادویه و پارچه معامله مینمود او همچنین موفق شد که فرمانی حکاکی شده بر روی بشقاب مسی از حکام مالابار به دست آورد که چندین امتیاز تجاری، اجتماعی و دینی برای مسیحی مذهبان اعطا میکرد.
ارمنیهای هند به حق میتوانند به خاطر گذشته پرافتخارشان، مغرور باشند ولی وضعیت فعلی و آیندهشان در کل درخشان نیست. تعداد آنها به نحو چشمگیری کاهش یافتهاست. در حال حاضر به زحمت صد نفر ارمنی در هند یافت میشود که آن هم در کلکته هستند یعنی جایی که هنوز کالج ارمنی فعال است.
حضور چند سدهای ارمنیان به عنوان «شاهزادگان تجارت هند» توصیف میشوند که باعث حضور تعدادی از سکونتهای کوچک یا بزرگ ارمنی در چندین نقطه از هند از قبیل آگره، سورات، بمبئی، چینسورا، کانپور، کلکته، صیدآباد ،چنای، گوالیور، لکهنو، و چندین نقطه دیگر واقع در جمهوری هند گردید. لاهور و داکا در حال حاضر در پاکستان و بنگلادش هستند اما قسمتهای قبلی که از هند جدا نشده و نیز کابل، پایتخت افغانستان، دارای یک جمعیت ارمنی بود. تعدادی ارمنی نیز در برمه و آسیای جنوب شرقی وجود داشت.
اکبر کبیر، امپراتور مغولی هند در سده شانزدهم از ارمنیان برای اقامت در «آگرا» دعوت به عمل نمود و در اواسط سده نوزدهم میلادی، آگرا دارای یک جمعیت قابل ملاحظهای از ارمنیان بود.[2] بر اساس یک حکم امپراتوری، تجار ارمنی از پرداخت مالیات در خصوص واردات و صادرات کالا بوسیلهٔ خودشان معاف بودند و آنها همچنین مجاز به حرکت به اطراف امپراتوری مغول بودند در حالیکه سایر خارجیان از این حق محروم بودند. در سال ۱۵۶۲ میلادی در آگرا یک کلیسای ارمنی ساخته شد.
در طی سده شانزدهم و بعد از آن، ارمنیهایی که عمدتاً از ایران آمده بودند یک جامعه مهم تجاری در سورات که فعالترین بندر آن واقع در ساحل غربی هند بود را تشکیل دادند. شهر بندری سورات لنگرگاه منظم و ترافیک کشتیهایی بود که از بصره و بندرعباس میآمدند. ارمنیهای سورات دو کلیسا و یک آرامگاه برای خود ساختند و یک سنگ قبر ارمنی متعلق به سال ۱۵۷۹ میلادی حامل کتیبههایی است. کلیسای دوم در ۱۷۷۸ میلادی ساخته شده و وقف مریم مقدس گردید. یک دستنویس به زبان ارمنی در ۱۶۷۸ میلادی که هماکنون در کتابخانه «سالتیکوف شچدرین» در سن پترزبورگ روسیه نگهداری میگردد از مستعمره دائمی ارمنیها در سورات گزارش میدهد.
ارمنیها در «چینسورا» نزدیک کلکته در بنگال غربی ساکن شده و در ۱۶۹۷ میلادی کلیسایی در آنجا ساختند. این کلیسا دومین کلیسای قدیمی در بنگال است و هنوز تحت مراقبت جامعه کلیسایی ارمنیها کلکته به خوبی نگهداری شدهاست.
در طی دوره اورنگزیب امپراتور مغول، فرمانی صادر شد که ارمنیان را به تشکیل اقامت گاه در «صیدآباد» که حومه «مرشدآباد» بود و بعداً مرکز استان مغولی «سوبا» در بنگال شد مجاز مینمود. این فرمان امپراتوری، مالیات وضع شده را نیز از پنج درصد به سه و نیم درصد در دو بخش تجاری ارمنیها یعنی خرده فروشی و ابریشم خام تقلیل میداد. این فرمان تصریح مینمود که دارائی ارمنیها متوفی باید به جامعه ارمنی انتقال یابد. در اواسط سده هجدهم میلادی، ارمنیها در جامعه تجاری بنگال بسیار فعال شدند. در ۱۷۵۸ میلادی ارمنیها، «کلیسای مریم مقدس» را در بازار «خان صیدآباد» بنا نمودند.
ارمنیها بعد از تأسیس جمهوری هند نیز به حضور خود در هند ادامه دادند. معروفترین مؤسسه ارمنی در هند «کالج و آموزشگاه خیریه ارمنی» است که بیشتر به عنوان کالج ارمنی شناخته میشود که مقر آن در کلکته بوده و توسط خیرین و بخشندگان تأسیس شدهاست که مدیریت آن چند سال پیش به حوزه اسقفنشین اچمیادزین در ارمنستان واگذار شد. حدود ۱۲۵ کودک از جمهوری ارمنستان، ایران، عراق و جمعیت ارامنه محلی در این کالج مشغول تحصیل هستند.[3] «کلوپ ورزشی ارمنیها» نیز در هند هنوز فعال است.
نشان همکاری اعطا شده به شهر چنی هنوز وجود دارد. «ووسکان» که یک تاجر ارمنی بود ثروت زیادی را از تجارت با "Nawab of Arcot" از طریق سرمایه گزاری عظیم در بخش ساختمانسازی به دست آورد. «پل مارمالونگ» با طاقهایش در عرض «رودخانه آدیار» به وسیلهٔ او ساخته شد و او برای ساخت این پل مبالغ هنگفتی به مقامات محلی پرداخت نمود. او در کنار ساختن خانههای استراحت برای زوار، «چاپل بانوی معجزهها» (مریم مقدس) را هم ساخت. تنها جیزی که از آن دوره باقی مانده کلیسای مریم مقدس ۱۷۷۲ میلادی است که در «خیابان ارمنستان» در جنوب «بلک تاون» واقع است. (این منطقه امروزه «جورج تاون» نامیده میشود)[4]
لوون تر-پتروسیان در سال ۱۹۹۵ میلادی از هند دیدن نموده و پیمان دوستی و همکاری با این کشور امضا کرد و وارطان اوسکانیان وزیر خارجه وقت نیز در سال ۲۰۰۰ میلادی به هند سفر کرد. آقای «دیگویجی سینگ» وزیر امور خراجه هند نیز در ژوئیه ۲۰۰۳ میلادی از ارمنستان دیدن نمود. روبرت کوچاریان نیز از اکتبر تا نوامبر ۲۰۰۳ میلادی به همراه چندین وزیر و یک هیئت تجاری نیرومند از هند دیدن نمود. سه توافقنامه امضا گردید و هند پنج میلیون دلار به ارمنستان اعطا نمود. در «جاندیگار»، رئیسجمهور ارمنستان، اولین «مرکز مطالعات قفقاز» را برپا نمود. «بایرون سینگ شخاوات» معاون رئیسجمهور هند در اکتبر ۲۰۰۵ میلادی از ارمنستان دیدن نمود. در طی این ملاقات، یادداشت تفاهمی در زمینه همکاریهای پارلمانی امضا گردیده و اسناد مربوط به پیمان دوستی و همکاری بین ارمنستان و هند مبادله گردید.
چندین موافقت نامه دوجانبه بین ارمنستان و هند امضا شدهاست. این توافقنامهها شامل پروتکلهایی در زمینه برپایی روابط دیپلماتیک و یک پروتکل در زمینه برقراری روابط کنسولی (اوت ۱۹۹۲) یک توافقنامه در زمینه همکاری تجاری و اقتصادی (مارس ۱۹۹۳) یک توافقنامه همکاری در زمینه علم و تکنولوژی (مارس ۱۹۹۴) و یک پیمان دوستی و همکاری (دسامبر ۱۹۹۵) میباشد.
«انجمن دوستی ارمنستان و هند» (انجمن ارمنیها برای دوستی و روابط فرهنگی با کشورهای خارجی) به جمهوری هند و روز استقلال این کشور توجه دارد.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.