آخرالزمان گنوسی پیتر

با آخرالزمان پیتر اشتباه نشود.

آخرالزمان گنوسی پطرس (پیتر) متنی است که در کتابخانه نجع حمادی و بخشی از آخرالزمان عهد جدید یافت می شود. این اثر نیز مانند اکثریت قریب به اتفاق متون مجموعه نجع حمادی، به شدت گنوسی است ^[۱] که احتمالاً در حدود 100-200 بعد از میلاد نوشته شده است. از آنجایی که تنها نسخه شناخته شده به زبان قبطی نوشته شده است، به عنوان آخرالزمان قبطی پیتر نیز شناخته می شود. ^[۱]

متن ، تفاسیر گنوسی از مصلوب شدن را به نهایت می رساند، به طوری که عیسی را -در زمانی که سعی کردند به صلیب بکشند - در حالتی خندان و هشداردهنده نسبت به افرادی که "به نام مرده ای چسبیده اند و فکر می کنند که پاک خواهند شد"، ترسیم می کند. مانند برخی از نوشته‌های نادرتر گنوسی، آخرالزمان گنوسی پطرس نیز در داستان تصلیب عیسی ، تردید دارد. در عوض، طبق این متن، یک فرضیه جایگزینی عیسی وجود داشته :

او را که روی درخت دیدی شاد است و میخندد، او همان عیسی زنده است. اما این کسی که به دست و پایش میخ می‌کوبند، عضوی از بدن اوست، که جانشین شرمندگی است، کسی که به شکل او به وجود آمد. اما به من و او نگاه کن.

مسیح شناسی

مشخص نیست که آیا این متن از مسیح شناسی فرزندخواندگی یا تجسم مثالی مسیح حمایت میکند، اما بر اساس تشابهات ادبی آن با رساله دوم شیث بزرگ ، ممکن است به خوبی مورد دومی باشد.