برکه میان ده جویم یک آب‌انبار تاریخی مربوط به دورهٔ صفوی است که در بافت قدیم شهر جویم در مجاورت کاروانسرای صفی قلی قرار دارد. این اثر در تاریخ ۱۸ شهریور ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۲۳۳۶۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[1]
برکه میانده جویم، در عصر صفویه، مابین سال‌های ۱۰۸۵ لغایت ۱۰۹۵ هجری قمری، به سرمایه حاج صفی قلی بن پاسلار محمّد الجویمی کلانتر وقت جویم، بنا گردیده‌است.
مشخصات برکه
محیط برکه ۴۷ متر، ارتفاع گنبد ۱۱/۵ متر، عمق آن ۲۰ متر و دارای چهار دهنه دو متری، در چهار جهت جغرافیایی می‌باشد. معروف است که بانی معادل مقدار سنگ استخراجی کارگران حفار برکه، به آنها ذرت می‌داده‌است.[2]
نقبی به ارتفاع یک متر و طول یک کیلومتر آب شمال شهر جویم از محلی موسوم به گود بهارو به این برکه منتقل می‌کرده‌است.
این برکه، در مرکز شهر جویم، حدفاصل کاروانسرای صفی قلی و رضاقلی خان، واقع شده و احتیاج به رسیدگی و تعمیرات جزئی دارد.[3]
جستارهای وابسته
منابع
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
