از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد
آبسهٔ پری‌آپیکال (به انگلیسی: Periapical abscess) به التهاب حاد یا مزمن بافت‌های پری‌آپیکال[۱] (بافت‌های اطراف ناحیه آپیکال ریشهٔ دندان[۲]) گفته می‌شود که مشخصهٔ آن، تجمع موضعی چرک در انتهای ریشهٔ دندان است.[۱] آبسهٔ پری‌آپیکال معمولاً به‌دنبال مرگ مغز دندان (پالپ)[۱] درنتیجهٔ گسترش پوسیدگی دندان روی می‌دهد.[۳]
این آبسه ممکن است به داخل حفرهٔ دهانی یا سینوس فکی وارد شده و با گسترش تا استخوان‌های مجاور ایجاد استئومیلیت نماید[۳] یا در موارد شایع، در بافت نرم گسترش یافته و باعث سلولیت و ورم صورت شود.[۳] همچنین آبسهٔ پری‌آپیکال با تب، ضعف و تهوع همراه است.[۳]
برای درمان این آبسه، پالپ دندان را تخریب کرده و با خارج نمودن چرک از درد دندان می‌کاهند و آنتی‌بیوتیک تجویز می‌نمایند و پس از آن دندان را یا روت کانال کرده یا آن را می‌کشند.[۳]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
