یادگیری تلفیقی
From Wikipedia, the free encyclopedia
یادگیری تلفیقی (انگلیسی: Blended learning) که به عنوان یادگیری ترکیبی نیز شناخته میشود، یک رویکرد آموزشی است که در آن شیوههای نوین آموزش بر خط؛ و امکانات آموزش سنتی، با هم تلفیق شده و در خدمت یک هدف مشترک آموزشی قرار میگیرند.
در این نوع آموزش، حضور جسمی آموزگار و دانشآموز هر دو لازم است. در عین حال عواملی مانند مکان و زمان و مسیر و آهنگ آموزش، تا حدودی در اختیار دانشآموز است.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d5/Blended-learning-methodolog.jpg/220px-Blended-learning-methodolog.jpg)
دانش آموز ضمن حضور در ساختمان آجری مدرسه و ارتباط مستقیم با آموزگار، از محتوای آموزشی که توسط رایانه از مکانی دیگر منتقلمیشود، بهره برده و از دیگر خدمات آموزشی رایانه برخوردار میگردد. از این نوع خدمات در آموزش و تمرین و افزایش مهارتهای شغلی و حرفه ای نیز استفاده میشود.[2]
از آنجایی که یادگیری تلفیقی، در هر موردی تا حد زیادی وابسته به زمینه و ارتباطات خاص آن مورد است، ارائه یک تعریف قاطع جهانی که همه موارد را پوشش دهد، مشکل است.[3] به ادعای پاره ای از گزارشها، فقدان وجود یک تعریف قاطع و مورد اجماع جهانی، به نوبه خود، موانعی در راه تحقیق میزان اثربخشی یادگیری تلفیقی به وجود آوردهاست.[4]
طبق یک مطالعه سال ۲۰۱۳م، که بارها مورد نقل قول قرار گرفتهاست،
یادگیری تلفیقی، به عنوان ترکیبی از آموزش حضوری و غیرحضوری از طریق انتقال و تحویل معلومات توسط شبکه ارتباطی رایانه ای تعریف شده که در آن نقش سهم رایانه، نه تنها تکمیلی، بلکه بیشتر جایگزینی حضور جسمی معلم است.[5]
علاوه بر این، یک گزارش مطالعاتی جامع و مستند
فراتحلیلی که در سال ۲۰۱۵م، با نگاهی به پیشینه یادگیری تلفیقی و با تأکید بر جدایی آموزگار و دانش آموز در شیوه آموزش غیرحضوری، تنظیم شده به مقایسه یادگیری تلفیقی و آموزش سنتی و آموزش غیرحضوری استوار به فناوریهای نوین، پرداخته و نتیجه میگیرد که تمام یافتههای مطالعاتی موجود، حاکی بر بازدهی بیشتر یادگیری تلفیقی از هر دو نوع دیگر است.
یادگیری تلفیقی، در پاره ای از موارد هم ارز با آموزش خصوصی و آموزش ویژه تلقیمیشود.[6]