گارد ساحلی ژاپن

گارد ساحلی ژاپن (به ژاپنی: 海上保安庁، کایجو هوآن‌چو) با حدود ۱۲۰۰۰ نیرو تحت نظر وزارت زیرساخت‌ها، حمل‌ونقل و گردشگری فعالیت می کند و مسئول محافظت از خط ساحلی ژاپن است. این سازمان در ۱۹۴۸ میلادی ایجاد شد.

پرچم گارد ساحلی ژاپن

کشتی شیکیشیما (پی‌ال‌اچ ۳۱) بزرگترین کشتی گشتی جهان است.

نگاه کلی

وظیفه گارد ساحلی ژاپن، حفظ امنیت و ایمنی دریاست. این وظیفه از طریق خدمات زیر انجام می‌شود:

• گشت دریایی - در گشت در حوزه دریایی ژاپن و منطقه احصاری اقتصادی (EZZ). گشت در فاصله ۱۲ تا ۲۰۰ مایلی از ساحل انجام می‌شود که مساحتی تقریبی ۴،۴۷۰،۰۰۰ کیلومترمربع را شامل می‌شود^[1].
  • مقابله با قاچاق و مهاجرت غیرقانونی
  • مقابله با دزدی دریایی
  • مقابله با تروریسم
  • حفظ امنیت در درگیری‌های دریایی
  • پاییدن عملیات‌های غیرقانونی ماهیگیران خارجی
  • عمل متقابل علیه کشتی‌های جاسوسی یا مشکوک
  • مقابله با اعمال غیرقانونی گروه‌های تحقیقاتی خارجی
  • گشت و مراقبت از آب‌های نزدیک جزایر سن‌کاکو، تاکه‌شیما و مناطق شمالی.
• عملیات امداد و نجات
• بررسی تغییرات آب و اقیانوس
• مدیریت ترافیک دریایی

سازمان

ساختمان اصلی وزارت زیرساخت و حمل‌ونقل و گردشگری در کاسومیگاسکی، مکانی که فرماندهی گارد ساحلی در آن قرار دارد.

ریاست ملی

گارد ساحلی ژاپن بدست فرمانده هیرویاسو سوزوکی و دو معاون فرمانده اداره می‌شود. رده‌های پایینی شامل ژنرال‌های اداره‌کننده، اداره‌کنندگان و ژنرال‌های بازرس است.

سازمان (در آوریل ۲۰۰۹)

• فرمانده
• فرمانده معاون
• فرمانده معاون عملیات
• ژنرال بازرس اداری
• بخش اداری
• مرکز تحقیقات گارد ساحلی
• بخش تکنولوژی و تجهیزات
• بخش آب‌شناسی و اقیانوس‌شناسی
• بخش ترافیک دریایی
• آکادمی گارد ساحلی
• مدرسه گارد ساحلی (میزورو)
• مدرسه شاخه موجی (کیتاکیوشو)
• مدرسه شاخه میاگی (ایوانوما)

تحصیل در آکادمی گارد ساحلی در کوره، هیروشیما، ۴ سال به طول می‌انجامد و برای تربیت افسران گارد ساحلی ایجاد شده‌است. هر سال حدود ۴۰ افسر با تحصیلات کارشناسی از این دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوند.

گارد ساحلی ژاپن دارای دو واحد نیروی ویژه است:

• تیم ویژه امنیت (SST) (به ژاپنی: 特殊警備隊)
• تیم ویژه امداد (SRT)(به ژاپنی: 特殊救難隊)

مناطق عملیاتی

نقشه بخش‌های یازده‌گانه گارد ساحلی ژاپن

با مرکزیت توکیو، ژاپن به ۱۱ منطقه عملیاتی گارد ساحلی تقسیم شده‌است. هر منطقه شامل داشتن ریاست و چندین دفتر، ایستگاه، ایستگاه هوایی، آب‌شناسی و مراکز خدمات ترافیک دریای است.

• منطقه اول فرماندهی گارد ساحلی: اوتارو، هوکایدو
• منطقه دوم فرماندهی گارد ساحلی: شیئوگاما، میاگی
• منطقه سوم فرماندهی گارد ساحلی: یوکوهاما
• منطقه چهارم فرماندهی گارد ساحلی: ناگویا، آیچی
• منطقه پنجم فرماندهی گارد ساحلی: کوبه
• منطقه ششم فرماندهی گارد ساحلی: هیروشیما
• منطقه هفتم فرماندهی گارد ساحلی: کیتاکیوشو، فوکوئوکا
• منطقه هشتم فرماندهی گارد ساحلی: مایزورو، کیوتو
• منطقه نهم فرماندهی گارد ساحلی: نیگاتا
• منطقه دهم فرماندهی گارد ساحلی: ناها، اوکیناوا
• منطقه یازدهم فرماندهی گارد ساحلی: کاگوشیما

تجهیزات اصلی

یکی از کشتی‌های گارد ساحلی ژاپن

یک بالگرد سوپرپوما متعلق به گارد ساحلی ژاپن

کشتی‌ها

گارد ساحلی ژاپن دارای ۴۵۵ واترکرافت است، شامل:

• کشتی گشتی: ۱۲۱
• کرافت گشتی: ۲۳۴
• کرافت گارد ویژه و امداد: ۶۳
• کشتی بازرسی آب: ۱۳
• کشتی‌های کمک بازرسی کشتیرانی: ۱
• راهنمای شناور: ۲
• کمک کشتیرانی: ۱۸
• قایق آموزشی: ۳

هواپیما

گارد ساحلی ۷۳ هواگرد دارد، شامل:

• هواپیما: ۲۷
• بالگرد: ۴۶

پانویس

1. «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۵ فوریه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۵ دسامبر ۲۰۱۲.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Japan Coast Guard». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱.

پیوند به بیرون

• تارنمای رسمی به زبان ژاپنی
• تارنمای رسمی به زبان انگلیسی
• تارنمای رسمی آکادمی گارد ساحلی ژاپن
• جزییات برخی از کشتی‌ها
• جزییات برخی دیگر از کشتی‌ها