کیویتاس
From Wikipedia, the free encyclopedia
کیویتاس یا سیویتاس (به انگلیسی: civitas (تلفظ لاتین: [ˈkiːwɪtaːs]؛ جمع civitates))، اصطلاحی لاتین بود که طبق گفته سیسرو در اواخر جمهوری روم برای بدنه اجتماعی شهروندان بکار برده میشد که تحت نظارت قوانین خاصی گرد هم زندگی میکردند. این قانون است که آنها را به هم پیوند میدهد و از یک سو به آنها وظایف اجتماعی(مونرا) و از طرف دیگر حقوق شهروندی میدهد. توافقنامه (concilium) عمر خود را دارد و یک رس پابلیکا یا «موجود عمومی» (مترادف با civitas) را تعریف میکند که افراد در آن متولد یا پذیرفته میشوند و پس از مرگ، آن مضمون از بین میرود. کیویتاس فقط بدنه جمعی همه شهروندان نیست، بلکه قراردادی است که همه آنها را به هم پیوند میدهد، زیرا هر یک از آنها یک کیویس هستند.[1]
کیویتاس از کلمه کیویس (شهروند) مشتق شدهاست. کلود نیکوله[2] اولین کلمه و مفهوم شهروند در رم را به اولین نمونه شناخته شده ناشی از ادغام (synoecism) رومیها و سابینها که در افسانههای پادشاهی روم ارائه شدهاست، ارائه میدهد. به گفته لیوی،[3] این دو قوم در مراسم اتحادی که به افتخار یک شهر سابینی (کیورس) به نام کوئیرس نامیده شد شرکت کردند. این دو گروه به اولین کوریا(curiae)، مجامع تابعه، از co-viria ("همکلاسی ها"، که در آن vir به معنای "مرد" است، تبدیل شدند، زیرا فقط مردان در اداره دولت شرکت میکردند. پس کوئیریتس به معنای کو-ویری (نمود اولیه همشهری) بود. این دو قوم یک موقعیت به دست آورده بودند. لغت لاتین شده کیویس همان لغت سابین کوئیریتس cives بود که در یک تحلیل از نمود هندواروپایی *kei-، «دراز کشیدن» به معنای متصدی، عضو همان خانه آمده بود. کلمات city (شهر)، civic(مدنی) و civil متمدن در زبان انگلیسی نیز از این ریشه میآیند. دو قوم حالا به اصطلاح زیر یک سقف بودند.[4]