کوره (گرمایش مرکزی)
From Wikipedia, the free encyclopedia
کوره که به عنوان گرمکن یا دیگ بخار نیز شناخته میشود، یک دستگاه تولید گرما است که برای گرمایش کل یا بخشی از یک ساختمان استفاده میشود. کورهها عمدتا به عنوان یکی از اجزاء اصلی یک سیستم گرمایش مرکزی استفاده میشوند. کورهها به طور دائمی نصب میشوند تا گرما را از طریق حرکت مایع میانیای که ممکن است هوا، بخار یا آب گرم باشد به فضای داخلی منتقل کنند. وسایل گرمایشی که از بخار یا آب گرم به عنوان سیال استفاده میکنند به طور معمول دیگ بخار یا دیگ آب گرم مسکونی نامیده میشوند. رایج ترین منبع سوخت برای کورههای مدرن در آمریکای شمالی و بخش زیادی از اروپا، گاز طبیعی است. دیگر منابع سوخت رایج عبارتند از: LPG (گاز نفتی میعان شده)، نفت کوره، چوب و در موارد کمیاب زغال سنگ. در برخی مناطق، از گرمایش مقاومت الکتریکی استفاده میشود، به ویژه در مناطقی که هزینه برق کم بوده یا قصد اصلی برای گرمایش تهویه مطبوع است. کورههای مدرن با بازدهی بالا میتوانند تا ۹۸٪ بازدهی داشته باشند و بدون دودکش کار کنند درحالی که بازده یک کوره معمولی گاز حدود ۸۰٪ است.[1] گاز و گرمای اتلافی به وسیلهی لولههای فلزی یا لولههای پلیوینیل کلرید (PVC) به صورت مکانیکی تهویه میشوند که این لولهها میتوانند به کنار یا سقف ساختمان تخلیه شوند. بازده سوخت یک کوره گازی در AFUE (بهرهوری سالانه مصرف سوخت) اندازه گیری میشود.