کنترل اجاره در ایالات متحده
From Wikipedia, the free encyclopedia
کنترل اجاره در ایالات متحده به قوانین یا فرامینی اشاره دارد که مقدار اجاره خانههای مسکونی را به عنوان سقف قیمت، کنترل میکنند.[1] میان اقتصاددانان مبنی بر اینکه کنترل اجاره باعث کاهش کیفیت و کمیت واحدهای مسکونی اجارهای میگردد، اتفاق نظر وجود دارد.[2][3][4][5][6][7]
بهطور سادهتر، «کنترل اجاره» چندین نوع کنترل قیمت را توضیح میدهد:
- «سقفهای دقیق قیمت»، که به عنوان سیستمهای «منجمدسازی اجاره» یا کنترلهای «مطلق» یا «نسل اول» اجاره نیز شناخته میشود، در آن هیچ افزایش اجاره به هیچ صورت مجاز نیست (اجاره معمولاً با نرخی که هنگام تنفیذ قانون وجود داشت، منجمد ساخته میشود).
- «کنترل خانههای خالی»، که به عنوان کنترل «دقیق» یا «قوی» اجاره نیز شناخته میشود، در آن قیمت اجاره میتواند افزایش یابد، اما در بین دو اجاره نشین تنظیم میشود (اجاره نشین جدید، تقریباً همان اجارهای را میپردازد که اجاره نشین قبلی میپرداخت)
- «برداشتن کنترل خانههای خالی»، که به عنوان کنترل اجاره «اجاره نشین» یا «نسل دوم» نیز شناخته میشود، افزایش قیمت را در جریان اجاره محدود میسازد، اما میان دو اجاره نشین اجازه میدهد. اجارهها به نرخ بازار افزایش یابد (اجاره نشینان جدید، اجاره نرخ بازار را میپردازند. اما تا زمانی که آنها در منزل باقی میمانند افزایش محدود میشود).[1]
از سال ۲۰۱۹ میلادی، پنج ایالت (کالیفرنیا، نیویورک، نیوجرسی، [[مریلند، اورگن) و ناحیه کلمبیا مناطقی دارند، که در آن برخی از انواع کنترلهای اجاره مسکونی اجرایی میشود (برای ساختمانهای عادی، به استثنای خانههای سیار).[8][9] ۳۷ ایالت یا کنترل اجاره را ممنوع کرده یا از آن جلوگیری میکنند و هشت ایالت به شهرهایشان اجازه میدهند تا کنترل اجاره را اعمال نمایند، اما هیچ شهری ندارند که آن را اجرا کرده باشد.[8][9] در مناطقی که کنترل اجاره دارند، این کنترل اغلب درصد زیادی از واحدهای اجارهای آن شهر را پوشش میدهد: بهطور مثال، در برخی از بازارهای بزرگ: در شهر نیویورک در سال ۲۰۱۱ میلادی، ۴۵ درصد واحدهای اجارهای یا دارای «اجاره ثابت» یا «اجاره آن کنترل شده بود»، (اینها در شهر نیویورک دستههای حقوقی مختلفی هستند)،[10]:1 در ناحیه کلمبیا در سال ۲۰۱۴ میلادی، چیزی بیشتر از ۵۰ درصد واحدهای اجارهای دارای کنترل اجاره بودند،[11]:1 در سانفرانسیسکو از سال ۲۰۱۴ میلادی، تقریباً ۷۵ درصد تمام واحدهای اجارهای دارای کنترل اجاره بوند[12]:1 و در لس آنجلس در سال ۲۰۱۴ میلادی، ۸۰ درصد واحدهای چند خانوار کنترل اجاره داشتند.[13]:1
در سال ۲۰۱۹ میلادی قانونگذاران اورگن لایحهای را تصویب کردند، که این ایالت را اولین ایالتی در سطح کشور ساخت که سیاست کنترل اجاره را در سطح ایالت اتخاذ کردهاست. این قانون جدید افزایش اجاره سالانه را به تورم اضافه ۷ درصد محدود میسازد و شامل برداشتن کنترل (نرخ بازار میان دو اجاره نشین) میگردد، ساختمانهای جدید را برای ۱۵ سال معاف میکند و ممانعت فعلی ایالتی بر سیاستهای محلی کنترل اجاره (ممانعتهای سطح ایالتی) را پابرجا نگه میدارد.[14]:1[15]:1