کانن در ر
From Wikipedia, the free encyclopedia
کانن در رِ یا کاننِ پاخلبل اسمی است که بر روی یکی از کاننهای یوهان پاخلبل، موسیقیدان و آهنگساز آلمانی موسیقی دورهٔ باروک، گذاشته شدهاست. نام اصلی و کامل این قطعه کانن و ژیگ برای سه ویولن و باسو کانتینو (به آلمانی: Kanon und Gigue für drei Violinen mit Generalbaß) است؛ هرچند که با نامهای کوتاهتری مثل کانن در رِ ماژور نیز شناخته میشود.
تاریخ و مراحل آهنگسازی این قطعه امروزه نامشخص است و قدیمیترین دستنویسی که تاکنون از این اثر پیدا شده، مربوط به سدهٔ نوزدهم میلادی است. همانند دیگر آثار پاخلبل، این اثر هم باآنکه در زمان خودِ پاخلبل شناختهشده و محبوب بود، اما بهزودی از روالِ اجرا خارج شد و تا چند قرن ناشناخته بود. در سال ۱۹۶۸، تنظیمی از آهنگ برای ارکستر توسط ژان-فرانسوا پیلار موجب شد تا این قطعه به محبوبیت چشمگیر و افسانهای برسد، بهطوریکه در دهههای بعد این قطعه بارها در مراسمهای گوناگونی همچون مجلس عروسی یا مراسم ختم مورد استفاده قرار میگرفت و بارها توسط ارکسترهای گوناگون ضبط و اجرا میشد و تنظیمها و کاورهای این قطعه بارها در موسیقی پاپ نیز اجرا میشد و مورد استفاده قرار میگرفت.[1]
هر دو موومان این قطعه در گام رِ ماژور نوشته شدهاست و بااینکه این قطعه یک کانن محسوب میشود، اما عناصری از فرم شاکن را نیز داراست.