کارکرد (زیستشناسی)
From Wikipedia, the free encyclopedia
کارکرد (انگلیسی: Function) دلیل به وجود آمدن یک شی یا فرایند در سیستمی است که از طریق انتخاب طبیعی فرگشت پیدا کردهاست. دلیلش این است که معمولاً به نتیجه ای میرسد، مثلاً اینکه سبزینه به گرفتن انرژی نور خورشید در فتوسنتز کمک میکند. از این رو موجودی که آن را در خود جای دادهاست احتمال زنده ماندن و تولیدمثل بیشتری دارد، به عبارت دیگر عملکرد موجود برازش را افزایش میدهد. مشخصه ای که فرگشت کمک میکند سازگاری (زیستشناسی) نامیده میشود. سایر ویژگیها ممکن است محصول فرعی غیرکارکردی باشند، اگرچه اینها به نوبه خود ممکن است بعداً توسط فرگشت برای ارائه عملکردهای جدید انتخاب شوند.
در زیستشناسی کارکرد به طرق مختلفی تعریف شدهاست. در فیزیولوژی آن چیزی است که یک اندام، بافت، سلول یا مولکول انجام میدهد.
در فلسفه زیستشناسی، صحبت از عملکرد به ناچار نوعی پایانشناسی را نشان میدهد، هرچند انتخاب طبیعی بدون هیچ هدفی برای آینده عمل میکند. در عین حال، زیست شناسان اغلب از زبان غایتشناختی برای خلاصه نویسی برای کارکرد استفاده میکنند. در فلسفهٔ زیستشناسی معاصر، سه روایت عمده از کارکرد در جهان زیستشناختی وجود دارد: نظریههای نقش علّی، تأثیر انتخابی، و سهم هدف.