کاربر:ImanFakhri/صفحه تمرین ۲
From Wikipedia, the free encyclopedia
ریمون سوم (۱۱۴۰ - سپتامبر/اکتبر ۱۱۸۷) کنت طرابلس از سال ۱۱۵۲ تا ۱۱۸۷ میلادی بود. در دوران کودکی وی بود که پدرش، ریمون دوم، توسط حشاشین نزاری به قتل رسید. بالدوین سوم، پادشاه اورشلیم، پس از این ماجرا به طرابلس رفت و مادر ریمون، هودیرنا، را بهعنوان نایب کنتنشین طرابلس و ریمون سوم منصوب کرد. پس از آن ریمون به اورشلیم رفت تا سالهای پیشروی خود را در دربار سلطنتی بگذارند. او همچنین در لشکرکشیها و نبردها صلیبیون علیه نورالدین، حاکم زنگی دمشق، شرکت کرد تا آن که در سال ۱۱۵۵ به سن قانونی رسید و عازم طرابلس شد. ریمون در سال ۱۱۶۱، دزدان دریایی را اجیر کرد تا با کمک آنها به خطوط ساحلی امپراتوری بیزانس حمله کند؛ چرا که امپراتور بیرانس، مانوئل، با پیشنهاد ریمون مبنی بر ازدواج با خواهرش، ملیساند، مخالفت کرده بود. وی در ۱۰ اوت ۱۱۶۴ در نبرد حارم توسط نیروهای نورالدین زنگی اسیر شد تا ۱۰ سال از عمر خود را در زندان حلب بگذارند. در زمان اسارتش، امالریک یکم، پادشاه اورشلیم، امور کنتنشین طرابلس در دست گرفت.
ریمون سوم | |
---|---|
کنت طرابلس | |
سلطنت | ۱۱۵۲–۱۱۸۷ |
پیشین | ریمون دوم |
جانشین | ریموند چهارم |
نایب السلطنه |
|
زاده | ۱۱۴۰ |
درگذشته | ۱۱۸۷ (۴۶−۴۷ سال) طرابلس |
همسر(ان) | اشیوا بورس |
خاندان | خاندان تولوز |
پدر | ریمون دوم طرابلس |
مادر | هودیرنا |
ریمون پس قرضکردن پول فدیه خود از شوالیههای مهماننواز، آزاد شد. پس از آن، او با اشیوا بورس ازدواج کرد تا به واسطه یوره اوکساریس، عنوان شاهزاده جلیل را نیز دریافت کند و مبدل به یکی از قدرتمند و ثروتمندترین اشراف پادشاهی اورشلیم شود. با مرگ امالریک، پسر سیزده سالهاش، بالدوین، به عنوان جانشین او در ۱۱۷۴ تاجگذاری کرد. بهعنوان یکی نزدیکان پادشاه سیزدهساله اورشلیم، ریمون به بیلیف یا نایب پادشاهٔ نوجوان انتخاب شد. ریمون همچنین در درگیری میان جانشینان نورالدین زنگی و فرمانده اسبقش، صلاحالدین ایوبی، بیطرف ماند که اتحاد میان مصر و بخشهایی از سوریه را به دست صلاحالدن تسهیل کرد. با رسیدن بالدوین به سن قانونی در سال ۱۱۷۶، با وجود بیماری پادشاه جوان اورشلیم (جذام) ریمون به طرابلس بازگشت.
ریمون و بوهموند سوم، شاهزاده انطاکیه به دنبال کاهش نفود مادر پادشاه جوان، آگنس، و برادرش، ژوسلین، بر دربار پادشاهی بودند. آنها بهناگاه به سمت اورشلیم قبل از عید پاک ۱۱۸۰ لشکر کشیدند اما حرکت و حضور آنها به اورشلیم تأثیری معکوس گذاشت؛ بالدوین با ازدواج خواهر و جانشینش، سیبلا، با شخص مدنظر کورتنیها، گی لوزینیان، موافقت کرد و ریمون و بوهموند بدون نتیجهای مجبور به ترک اورشلیم و پادشاهی شدند. با بروز تنش میان بالدوین و گی، پادشاه به به احتضار، پسر خواهرش، بالدوین پنجم، را به عنوان جانشین خود انتخاب کرد. حامیان ریمون در دربار پادشاه را در ۱۱۸۵ متقاعد ساختند که ریمون را به عنوان بیلیف و نایب بالدوین پنجم منصوب کند اما تلاش آنها موفق نبود؛ چراکه ژوسلین سوم به عنوان قیم بالدوین پنجم انتخاب شد و فرقههای نظامی کنترل تمامی قلعههای دربار در دست گرفتند.
پس از مرگ بالدوین پنجم در تابستان ۱۱۸۶، ریمون بارونهای پادشاهی را به مجلسی در نابلس دعوت کرد؛ این اتفاق سبب شد تا حامیان سیبلا بتوانند کنترل اورشلیم را در دست بگیرند. ریمون در تلاش بود تا خواهر ناتنی سیبلا، ایزابلا و شوهرش، هامفری چهارم تورون، متقاعد سازد که مدعی تاجوتخت پادشاهی اورشلیم شوند اما هموفری در وفاداری به سیبلا و گی سوگند یاد کرد. ریمون از ادای وفاداری به پادشاه جدید اورشلیم خودداری کرد و در عوض با صلاحالدین ایوبی متحد شد و اجازه داد که نیروهای صلاحالدین طی لشکرکشی خود علیه اورشلیم از جلیل عبور و اردوگاه خود را در طبریه برپا کنند. اما ریمون پس از آن که متوجه شد که صلاحالدین درصدد حمله همهجانبه علیه دولتهای صلیبی است، در تابستان ۱۱۸۷ با گی لوزینیان آشتی کرد. او فرماندهی نیروهای صلیبی در نبرد حطین را برعهده داشت که در نهایت با شکست فاجعهبار صلیبیون به پایان رسید. ریمون از معدود فرماندهان صلیبی حاضر در نبرد حطین بود که توسط نیروهای صلاحالدین اسیر یا کشته نشد. وی پس از حطین به صور و در ادامه به طرابلس فرار کرد؛ جایی که روزهای آخر عمر خود را در آنجا گذراند. ریمون سرانجام در سر اثر بیماری پلوریت یا ذاتالجنب درگذشت و حکومت طرابلس به فرزندخواندهاش، ریمون انطاکیه، رسید.