پل گئورگ ادلر [persian-alpha 1] فون رننکمپف [persian-alpha 2] ( روسی: Па́вел Ка́рлович Ренненка́мпф ; 29 آوریل [سبک قدیمی: 17] 1854 - 1 آوریل 1918)، در انگلیسی معروف به Paul von Rennenkampf، نجیب زاده آلمانی اهل بالتیک، دولتمرد و ژنرال ارتش امپراتوری روسیه بود که در خط ابتدایی جبهه شرقی فرماندهی ارتش اول روسیه در حمله به پروس شرقی در جنگ جهانی اول را بر عهده داشت. وی همچنین به عنوان آخرین فرمانده منطقه نظامی ویلنا خدمت کرد.
پل فون رننکمپف | |
|---|---|
 رننکمپف در سال 1910 | |
| فرمانده منطقه نظامی ویلنا | |
| دوره مسئولیت 20 ژانویه [سبک قدیمی: 7] 1913 – 19 جولای [سبک قدیمی: 6] 1914 | |
| پادشاه | نیکلاس دوم |
| پس از | فیودور مارتسون |
| پیش از | سمت ملغی شد |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | 29 آوریل [سبک قدیمی: 17] 1854 Konofer Manor, Konofer, Kreis Hapsal, Governorate of Estonia, Russian Empire (in present-day Konuvere, Rapla County, Estonia) |
| درگذشته | ۱ آوریل ۱۹۱۸ (۶۳ سال) تاگانروگ, جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی |
| آرامگاه | گورستان قدیمی تاگانروگ[1][2] |
| شهروند | امپراتوری روسیه |
| ملیت | آلمانی بالتیک |
| خدمات نظامی | |
| وفاداری |  امپراتوری روسیه |
| خدمت/شاخه |  ارتش امپراتوری روسیه |
| سال‌های خدمت | 1870–1915 |
| درجه |  ژنرال سواره نظام |
| فرمانده | 36th Akhtyrka Dragoon Regiment 1st Separate Cavalry Brigade Transbaikal Cossack Army 7th Siberian Army Corps 3rd Siberian Army Corps 3rd Army Corps Vilna Military District (1913-1914) 1st Army |
| جنگ‌ها/عملیات | شورش مشت‌زن‌ها
|
رننكمپف به عنوان یک فرمانده سواره نظام تأثیرگذار در دوران شورش مشت‌زن‌ها و جنگ روسیه و ژاپن شهرت یافت. وی همچنین، گروهی که وظیفه سرکوب جمهوری چیتا را طی انقلاب 1905 روسیه بر عهده داشت، رهبری کرد که این امر باعث ارتقا بیشتر وی شد. با آغاز جنگ جهانی اول رننکمپف فرمانده ناحیه نظامی ویلنا بود که از نیروهایش برای تشکیل ارتش اول روسیه که تحت فرماندهی وی در آمده بود، استفاده شد. او ارتش اول روسیه را در حمله به پروس شرقی هدایت کرد و در اواخر آگوست 1914 پیروزی زودهنگامی را در گومبینن بدست آورد، اما پس از شکست در تاننبرگ، دریاچه های ماسورین و وچ از فرماندهی برکنار شد، اگرچه بعدها با توجه به تحقیق رسمی انجام شده، از اتهام اشتباه انجام شده در شکست ارتش روسیه در نبرد وچ بی گناه شناخته شد. رننکمپف در جریان ترور سرخ در سال 1918 توسط بلشویک ها در تاگانروگ مورد اصابت گلوله قرار گرفته و به قتل رسید.
در آغاز جنگ جهانی اول، رننکمپف تحت فرماندهی کل قوای روسیه ژنرال یاکوف ژیلینسکی، به عنوان فرمانده ارتش اول روسیه در جبهه شمال غربی منصوب شد. در 7 آگوست 1914، رننکمپف و نیروهایش از شرق وارد پروس شرقی شدند. هنگامی که ارتش هشتم آلمان، به دستور ژنرال ماکسیمیلیان فون پریتویتس، عقب نشینی نمود؛ شکافی بین ارتش روسیه ایجاد شد. با بهره گیری از این امر، لشکر اول سلطنتی آلمان، به فرماندهی ژنرال هرمان فون فرانسوا، در نبرد استالوپنن با انجام ضدحمله در جبهه شرقی جنگ را آغاز کرد. اگرچه این یک پیروزی برای آلمان‌ها بود، اما بمباران توپخانه روسیه حملات آلمان را متوقف کرد و باعث شد ژنرال فرانسوا به شهر گومبینن عقب نشینی کند. پس از این اتفاق، رننکمپف به پیشروی خود ادامه داد و ارتش هشتم آلمان را که تحت فرماندهی ژنرال پریتویتس بود در نبرد گومبینن شکست داد. اما به دلیل ارزیابی نادرستی که بعدها توسط ژنرال ژیلینسکی انجام شد، پیروزی در گومبینن ارزش خود را از دست داد. پس از نبرد گومبینن، ژنرال ژلینسکی به رننكمپف دستور داد تا حمله ای علیه قلب پروس شرقی، كونیگسبرگ را آغاز کند، اما ارتش وی به دلیل اشتباهی كه ژنرال ژیلینسكی مرتكب شد، نتوانست به ارتش دوم روسیه که تحت فرماندهی ژنرال الکساندر سامسنوف بود؛ بپیوندد. در نتیجه، ارتش هشتم آلمان تحت فرماندهی جدید، ژنرال (بعدها فیلد مارشال) پل فون هیندنبورگ، با شکاف ایجاد شده بین دو ارتش اول و دوم روسیه، ارتش دوم را در حوالی آلنشتاین (طی نبرد تاننبرگ) محاصره و تقریباً نابود کرد. هنگامی که ژنرال سامسنوف ناامیدانه درخواست های خود را برای کمک ارسال کرد، رننکمپف به جای اینکه بلافاصله پاسخ دهد و برای کمک به سامسنوف به سمت جنوب حرکت کند، تقریباً به طور کامل درخواست کمک را نادیده گرفت، و سرانجام در حالی او و افرادش بسیار کندتر از آنچه که انتظار می‌رفت حرکت به سمت جنوب را آغاز نمودند (احتمالاً به دلیل رقابت شخصی بین رننکمپف و سامسنوف) که کمک به ارتش دوم دیگر دیر شده بود. این یکی از دلایل اصلی شکست ارتش دوم روسیه در نبرد تاننبرگ بود. پس از این نبرد، ژنرال سامسنوف به دلیل سرافکندگی ناشی از شکست، دست به خودکشی زد.
پس از نابودی ارتش دوم روسیه در نبرد تاننبرگ، ارتش تحت فرماندهی رننکمپف در استحکامات دفاعی دیما، لاوا و منطقه دریاچه‌ای ماسورین مستقر شد. در 7 سپتامبر، اولین نبرد دریاچه های ماسورین آغاز شد، در حالی که آلمان‌ها با یک گروهان قدرتمند به جناح چپ ارتش یکم روسیه حمله کردند، ژنرال ژیلینسکی قول داد که از رننکمپف حمایت کرده و تجهیزات و آذوقه مورد نیاز ارتش او را فراهم کند. در نتیجه، ارتش یکم مجبور شد با عجله عقب نشینی کند. سپاه دوم ارتش به رهبری ژنرال ولادیمیر اسلیوسارنکو مقاومت ناامیدانه‌ای انجام داد، و خود رننکمپف نیز همه سواران، اندوخته‌ها و نیروها را از جناح راست به جناح چپ سپاه بیستم ارتش منتقل کرد تا از محاصره روس‌ها توسط ژنرال هیندنبورگ جلوگیری کند. در 15 سپتامبر، او ماهرانه افراد خود را از محاصره بیرون کشید و به پشت منطقه نِمان عقب نشینی کرد و تمام نیروهای باقیمانده خود را نجات داد. پس از این ناکامی، علی‌رغم تمام تلاش ژنرال ژیلینسکی برای مقصر نشان دادن رننکمپف در این شکست، ژیلینسکی برکنار شد و ژنرال نیکولای روزسکی جایگزین وی شد.
در اواسط ماه نوامبر در وچ، به دلیل بلاتکلیفی و اشتباهات روزسکی، ارتش یکم نتوانست مانع از فرار نیروهای ذخیره XXV ژنرال راینهارد فون شفر بویدل از محاصره شود. پس از این اتفاق درگیری شدیدی بین رننکمپف و روزسکی درگرفت و رننكمپف از دفتر فرماندهی اخراج شد. اقدامات وی در طول نبرد موضوع کمیسیون ویژه ای تحت فرماندهی ژنرال پیتر فون بارانف قرار گرفت، وی حتی به دلیل داشتن نژاد آلمانی به جرم خیانت محاکمه شد و در اوایل اکتبر 1915 با لباس رسمی و مستمری اخراج شد. پس از آن ، وی در پتروگراد ماند و تا زمان کودتای بلشویکی در کنار همسرش ورا دوران بازنشستگی خود را گذراند با این حال، زندگی او در دوران بازنشستگی بسیار ناراحت کننده بود، زیرا علی رغم این که او به دروغ به خیانت متهم شده بود، در سراسر روسیه در همه خیابان ها و مکان های عمومی، مردم به او توهین می‌کردند. حتی آلمانی های بالتیک نیز او را به خیانت متهم کردند، به گفته ورا، آلمانی های بالتیک او را "میهن پرست روس" و "روس دوست مخوف" می نامیدند. همه این وقایع رننکمپ را به یک رنج عمیق دچار کرد. [4]
رننکمپف بلافاصله پس از انقلاب فوریه دستگیر شد، زیرا بسیاری از انقلابیون نقش او را در سرکوب جمهوری چیتا در سال 1905 به یاد داشتند. وی سپس توسط کمیسیون تحقیقات فوق العاده جمهوری روسیه مورد بازجویی قرار گرفت، هرچند او به هیچ جرمی متهم نبود.
رننکمپف پس از انقلاب اکتبر دوباره دستگیر شد و مانند بسیاری دیگر از مقامات روسیه تزاری در قلعه پیتر و پل زندانی شد. وی پس از مدت کوتاهی به دلیل وخامت حال آزاد شد. پس از آن، او به همراه چند ژنرال تزاری دیگر به جنوب به تاگانروگ، زادگاه همسرش رفت و تحت عنوان تاجری به نام اسموکونیکف زندگی کرد. پس از تصرف شهر توسط ارتش سرخ، رننکمپف با لباس مبدل و با استفاده از یک اسم یونانی به نام مندوساکیس ناپدید شد، اما توسط ارتش سرخ ردیابی و شناسایی شد، پس از دستگیری، به دستور فرمانده کل ارتش سرخ ولادمیر آنتونف افسینکو به مقر بلشویک‌ها برده شد. پس از ورود، به او که ژنرال سابق ارتش امپراتوری روسیه تزاری بود، علاوه بر نادیده گرفته شدن حکم اعدام، فرماندهی در ارتش سرخ پیشنهاد شد. رننکمپف با رد این پیشنهاد، از پیوستن به بلشویک‌ها و خیانت به سرزمین مادری خودداری کرد و گفت: من پیر هستم. چیزی از زندگی من نمانده و برای نجات جانم برخلاف اصولی که دارم عمل نکرده و دست به خیانت نمی‌زنم. به من ارتشی مسلح بدهید و من در برابر آلمان‌ها خواهم جنگید اما شما ارتشی ندارید. رهبری آنچه شما ارتش می‌نامید کشاندن مردم به جنگ و در نتیجه سلاخی و کشتار آن‌هاست. من چنین مسئولیتی را بر عهده نخواهم گرفت. در آن زمان، آلمان‌ها هم مانند لژیون چکسلواکی و ارتش سفید آنتون دنیکین در حال پیشروی به سمت تاگانروگ بودند. در نتیجه، رننکمپف به نزدیکی خطوط راه آهن که از ایستگاه مارتسوو به بالتیک حرکت می کرد، برده شد. در بدو ورود، رننکمپف مجبور شد قبر خود را حفر کند و قبل از اصابت گلوله به شقیقه‌اش با چاقو مجروح شد.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
