ژاکوپ آنجلو
From Wikipedia, the free encyclopedia
ژاکوپ آنجلو[1] یا جیاکومو (۱۳۶۰–۱۴۱۱)، که بیشتر با نام لاتین خود ژاکوبوس آنجلوس (به لاتین:Jacobus Angelus) شناخته میشود، دانشمند و انسانگرای ایتالیایی در دوران رنسانس بود. او که به خاطر روستای اسکارپریا در موگلو در جمهوری فلورانس اسکارپریا نامگذاری شده بود، به ونیز سفر کرد، جایی که مانوئل کریسولوراس، سفیر مانوئل پالئولوگ، زبان یونانی را تدریس میکرد، این اولین دوره در ایتالیا برای چندین قرن بود. اسکارپریا به همراه کریسولوراس به قسطنطنیه بازگشت و به عنوان اولین فلورانسی به همراه گوارینو دا ورونا این کار را انجام داد. در امپراتوری بیزانس، او ادبیات و تاریخ یونان را زیر نظر دمتریوس کیدونس مطالعه کرد.[2] وی جغرافیای بطلمیوس را در سال ۱۴۰۶ به لاتین ترجمه کرد. او ابتدا آن را به پاپ گریگوری نهم و سپس (در ۱۴۰۹) به پاپ اسکندر پنجم تقدیم نمود.[3] وی همچنین متون جدیدی از هومر، ارسطو و افلاطون را مورد توجه محققان غربی قرار داد.