چنار
سردهای از چناریان / From Wikipedia, the free encyclopedia
چنار[1] (نام علمی: Platanus) سردهای از درختان بومی نیمکره شمالی است. درختان چنار بلند قامت و با برگهای پهن بوده و ارتفاع آنها به ۳۰ تا ۵۰ متر میرسد، در پاییز برگهای آنها میریزد و معمولاً در کنار جویبارها و زمینهای مرطوب میرویند، هرچند نسبت به خشکسالی مقاومند.
چنار | |
---|---|
چنار، Platanus | |
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | گیاهان |
(طبقهبندینشده): | گیاهان گلدار |
(طبقهبندینشده): | دولپهایهای نو |
راسته: | چنارسانان |
تیره: | چناریان |
سرده: | چنار کارل لینه |
گونهٔ چنار خاوری (Platanus orientalis) در ایران نیز میروید و بیشههای طبیعی آن دیده میشود. درخت چنار از جمله درختانی است که اگر محیط برای آن فراهم شود عمر و رشد زیادی دارد.
در مقطع شعاعی، پرمگسیهای قرمز متمایل به قهوهای یا نقرهای تولید میکند که به صورت اشکال مشخصی در مقطع مماسی پدیدار میشوند و چنانچه بر آن روغن مالیده شود زیبایی آن را دو چندان میکند. این چوب نه تنها کیفیت بالایی داشته بلکه به دلیل فراوانی، ارزان بوده و به مقدار بسیار زیادی در ایران عرضه میگردد. یکی از مناسبترین چوبها برای خراطی است و از آن برای زیرکار و ساخت ستون و درهای چوبی یکپارچه بهخصوص درهای اماکن متبرکه از آن بسیار استفاده میشود.
آدام اولئاریوس در سفرنامه خود در مورد این درخت چنین مینویسد: «این درخت در آلمان ناشناخته است، درخت چنار به بلندی و راستی سرو است، برگهای آن پهن و شبیه برگ مو است، چوب این درخت قهوهای رنگ و تخته به دست آمده از آن زیبا و موجدار است و وقتی به آن روغن میمالند بسیار زیبا به نظر میرسد.».