پوماره چهارم

پوماره چهارم (زاده: ۲۸ فوریه ۱۸۱۳، متوفی: ۱۷ سپتامبر ۱۸۷۷)، نام کامل به زبان محلی (به تاهیتیایی: ʻAimata Pōmare IV Vahine-o-Punuateraʻitua) که به نام «آیماتا» (به تاهیتیایی: Aimata)، به معنی «چشم‌خوار»، نیز شناخته می‌شود (اشاره به رسوم قدیمی بومیان در خوردن چشمان دشمن شکست خورده دارد)،^[۱] او ملکه تاهیتی بین سالهای ۱۸۲۷ الی ۱۸۷۷ و چهارمین فرمانروای پادشاهی تاهیتی از دودمان پوماره بود.

پوماره چهارم Pōmare IV
ملکه تاهیتی
سلطنت	۱۱ ژانویه ۱۸۲۷ – ۱۷ سپتامبر ۱۸۷۷
پیشین	پوماره سوم
جانشین	پوماره پنجم
نایب السلطنه	Teriʻitariʻa Ariʻipaeavahine Teriʻitoʻoterai Teremoemoe Council of Chiefs
زاده	۲۸ فوریهٔ ۱۸۱۳ پاره، تاهیتی
درگذشته	۱۷ سپتامبر ۱۸۷۷ (۶۴ سال) کاخ پادشاهی، پاپِه ته، تاهیتی
آرامگاه	مقبره شاه، آرو
همسر(ان)	تاپوآ دوم (پادشاه بورا بورا) Ariʻifaʻaite
فرزند(ان) among others	Ariʻiaue پوماره پنجم تریی مائه وا رئوا دوم تاماتوا پنجم Punuariʻi Teriʻitapunui Teriʻitua Tuavira
نام کامل (به تاهیتیایی: ʻAimata Pōmare IV Vahine-o-Punuateraʻitua)
خاندان	دودمان پوماره
پدر	پوماره دوم
مادر	تری ایتو اوته رای-موئه-موئه
امضاء

ملکه پوماره چهارم اثر شارل ژیرو موزه کوای برانلی – ژاک شیراک

خانواده

پوماره ، دختر پوماره دوم از همسر دوم وی تری ایتو اوته رای-موئه-موئه (به تاهیتیایی: Teriʻitoʻoterai Tere-moe-moe) و نوه پوماره یکم بنیانگذار پادشاهی تاهیتی بود.

او پس از فوت برادرش پوماره سوم، زمانی که تنها ۱۴ سال داشت، به عنوان فرمانروای تاهیتی انتخاب شد.

زندگی‌نامه

در سال ۱۸۴۳، فرانسوی‌ها تاهیتی را تحت الحمایه دولت متبوع خود اعلام نموده و فرمانداری را در پاپت منصوب نمودند. ملکه در برابر مداخله فرانسه مبارزه ای نابرابر و نافرجام داشت و به پادشاه فرانسه لوئی فیلیپ و ملکه ویکتوریا نامه نوشت و از دولت بریتانیا درخواست مداخله را نموده، که البته بی‌نتیجه بود و در اعتراض به تبعید خود خواسته خود به رایاتئا، تن داد.^[۲]آنچه پس از آن رخ داد، جنگ خونین فرانسه و تاهیتی بود، که از سال ۱۸۴۳ تا ۱۸۴۷ ادامه یافت و تمامی پادشاهی‌های جزایر انجمن را درگیر خود نمود. تاهیتیایی‌ها متحمل تلفات سنگینی شدند، اما آمار کشته شدگان فرانسوی‌ها نیز زیاد بود. اگرچه در این جنگ، بریتانیایی‌ها به دولت تاهیتی کمک نکردند، اما آنها به‌طور جدی فرانسه را محکوم کرده و تقریباً جنگ بین دو قدرت در اقیانوس آرام آغاز شد. این درگیری‌ها با شکست نیروهای تاهیتیایی در قلعه فائوتائوآ خاتمه یافت. اگرچه فرانسوی‌ها پیروز شدند، اما به دلیل فشار دیپلماتیک بریتانیای کبیر نتوانستند جزیره را به قلمروهای خود ضمیمه کنند، بنابراین تاهیتی و موئورئا به حکومت‌های تحت الحمایه فرانسه تبدیل شدند. یک بند برای حل و فصل جنگ این بود که متحدان ملکه پوماره در هواهین، رایاتئا و بورا بورا، کماکان اجازه داشتند، تا مستقل باقی بمانند.^[۳][۴][۵]

کاخ ملکه پوماره در تاهیتی (نشریه انجمن مبلغان لندن، ۱۸۶۹، صفحه ۳۰)^[۶]

ملکه پوماره و چند تن از درباریان در سال ۱۸۷۰

ملکه پوماره چهارم در نهایت تسلیم شده و از سال ۱۸۴۷ تا ۱۸۷۷ زیر نظر دولت فرانسه، فرمانروایی نمود.^[۳]او تلاش کرد تا فرزندانش را در مناصب قدرت در تاهیتی و سایرجزایر بادپناه مستقر نماید. از میان فرزندان متعدد ملکه پوماره چهارم، سه تن از ایشان بر سریر سلطنت نشستند: پوماره پنجم پادشاه تاهیتی (دوران پادشاهی ۱۸۷۷ الی۱۸۸۰)، تریی مائه وا رئوا دوم ملکه بورا بورا (دوران فرمانروایی۱۸۶۰ الی ۱۸۷۳)، تاماتوا پنجم پادشاه رایاتئا-تاهاآ (دوران حکومت ۱۸۵۷ الی ۱۸۷۱)^[۷]

پوماره چهارم در ۱۷ سپتامبر ۱۸۷۷ درگذشت. وی در مقبره سلطنتی، پاپااوآ، در آرو به خاک سپرده شده است. پسر وی پوماره پنجم که در سالهای ۱۸۷۷ تا ۱۸۸۰ پادشاهی نمود، جانشین وی شد.^[۸]

فرزندان

در دسامبر سال ۱۸۲۲، پوماره با پادشاه آینده بورا بورا و تاهاآ، تاپوآ دوم ازدواج نمود.^[۹][۱۰]در سال ۱۸۳۰، ناوچه اچ ام اس سرینگاپاتام از تاهیتی بازدیدی داشت، و ناخدای این کشتی بریتانیایی ویلیام والدگریو با کمی تعجب در دفتر خاطرات خود خاطرنشان کرد که پوماره در آن زمان شانزده ساله بود و ازدواج کرده بود، اما فرزندی نداشت.^[۱۱]این ازدواج بدون فرزند ماند و با درخواست جدایی از طرف ملکه به دلیل عقیم بودن تاپوآ به پایان رسید.^[۱۰]

منابع

1. Sand, Elin "Woman Ruler: Woman Rule" pg. 289
2. O'Brien 2006, pp. 108–129.
3. Matsuda 2005, pp. 91–112.
4. Ward & Gooch 1922, pp. 182–185.
5. «La guerre franco-tahitienne (1844–1846). Histoire de l'Assemblée de la Polynésie française». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ دسامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۵ ژوئیه ۲۰۲۴.
6. London Missionary Society, ed. (1869). Fruits of Toil in the London Missionary Society. London: John Snow & Co. p. 30. Retrieved 12 September 2016.
7. Stevenson 2014, p. 141.
8. "THE New Zealand Herald AND DAILY SOUTHERN CROSS.TUESDAY, AUGUST 4, 1891". New Zealand Herald. 4 August 1891. p. 4. Retrieved 29 June 2023 – via Papers Past.
9. Cuzent 1860, pp. 46-47.
10. Mortimer 1838, pp. 379–382.
11. W. Waldegrave, "Extracts from a Private Journal Kept on Board H. M. S. Seringapatam, in the Pacific, 1830", The Journal of the Royal Geographical Society of London, Vol. 3 (London: Wiley on behalf of The Royal Geographical Society, 1833), pp. 168-196

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Pōmare IV». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴.

کتاب‌شناسی

• Baldwin, J. R. (June 1938). "England and the French Seizure of the Society Islands". The Journal of Modern History. Chicago: University of Chicago Press. 10 (2): 212–231. doi:10.1086/243524. JSTOR 1898837. OCLC 4642653458. S2CID 144138675.
• Bennett, Frederick Debell (1840). Narrative of a Whaling Voyage Round the Globe from the Year 1833 to 1836: Comprising Sketches of Polynesia, California, the Indian Archipelago, Etc. With an Account of Southern Whales, the Sperm Whale Fishery, and the Natural History of the Climates Visited. London: R. Bentley. OCLC 1382866.
• Cuzent, Gilbert (1860). Îles de la société Tahiti: considérations géologiques, météorologiques et botaniques sur l'île. État moral actuel des Tahitiens, traits caractéristiques de leurs moeurs, végétaux susceptibles de donner des produits utiles au commerce et a l'industrie, et de procurer des frets de retour aux navires, cultures et productions horticoles, catalogue de la flore de Tahiti, dictionnaire Tahitien. Rochefort: Impr. Thèze. OCLC 13494527.
• Dodd, Edward (1983). The Rape of Tahiti. New York: Dodd, Mead & Company. ISBN 978-0-396-08114-2. OCLC 8954158.
• Fayaud, Viviane (January 2006). "A Tahitian Woman in Majesty: French Images of Queen Pomare". History Australia. Melbourne: Monash University Publishing. 3 (1): 12.1–12.6. doi:10.2104/ha060012. OCLC 4644118741. S2CID 143839491.
• Great Britain. Parliament. House of Commons (1843). "Correspondence Relative to the Proceedings of the French at Tahiti, 1825–1843.". Accounts and Papers. London: T. R. Harrison. pp. 265–292.
• Gunson, Niel (July 1987). "Sacred Women Chiefs and Female 'Headmen' in Polynesian History". The Journal of Pacific History. Canberra: Australian National University. 22 (3): 139–172. doi:10.1080/00223348708572563. JSTOR 25168930. OCLC 5543864601.
• Henry, Teuira; Orsmond, John Muggridge (1928). Ancient Tahiti. Vol. 48. Honolulu: Bernice Pauahi Bishop Museum. OCLC 3049679.
• London Missionary Society (1845). The Juvenile Missionary Magazine (and Annual). Vol. 2. London: London Missionary Society.
• London Missionary Society (1846). The Juvenile Missionary Magazine (and Annual). Vol. 3. London: London Missionary Society.
• Lucett, Edward (1851). Rovings in the Pacific, from 1837 to 1849: with a glance at California. Vol. 2. Longman, Brown, Green, and Longmans.
• Matsuda, Matt K. (2005). "Society Islands: Tahitian Archives". Empire of Love: Histories of France and the Pacific. New York: Oxford University Press. pp. 91–112. ISBN 978-0-19-534747-0. OCLC 191036857.
• Mortimer, Favell Lee (1838). The Night of Toil; or, A Familiar Account of the Labors of the First Missionaries in the South Sea Islands (1 ed.). London: J. Hatchard & Son. OCLC 752899081.
• Mortimer, Favell Lee (1869). The Night of Toil; or, A Familiar Account of the Labors of the First Missionaries in the South Sea Islands (6 ed.). London: J. Hatchard & Son. OCLC 9676610.
• Newbury, Colin (1986). "Commissioner George Brown at Tahiti, 1843". Hawaiian Journal of History. Hawaiian Historical Society. 20: 83–104. hdl:10524/470.
• O'Brien, Patricia (April 2006). "'Think of Me as a Woman': Queen Pomare of Tahiti and Anglo-French Imperial Contest in the 1840s Pacific". Gender & History. Oxford: Blackwell. 18 (1): 108–129. doi:10.1111/j.1468-0424.2006.00417.x. OCLC 663096915. S2CID 143494777.
• Pritchard, George (1983). The Aggressions of the French at Tahiti: And Other Islands in the Pacific. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-647994-1. OCLC 10470657.
• Pritchard, George (1878). Queen Pomare and Her Country. London: Elliot Stock. OCLC 663667911.
• Sissons, Jeffrey (2014). The Polynesian Iconoclasm: Religious Revolution and the Seasonality of Power. New York: Berghahn Books. ISBN 978-1-78238-414-4. JSTOR j.ctt9qcvw9. OCLC 885451227.
• Stevenson, Karen (June 2014). "ʻAimata, Queen Pomare IV: Thwarting Adversity in Early 19th Century Tahiti". The Journal of the Polynesian Society. Wellington: The Polynesian Society. 123 (2): 129–144. doi:10.15286/jps.123.2.129-144. JSTOR 43286236. OCLC 906004458.
• Teissier, Raoul (1978). "Chefs et notables des Établissements Français de l'Océanie au temps du protectorat: 1842–1850". Bulletin de la Société des Études Océaniennes. Papeete: Société des Études Océaniennes (202). OCLC 9510786.
• Ward, Adolphus William; Gooch, George Peabody (1922). The Cambridge History of British Foreign Policy. Vol. 2. CUP Archive. pp. 182–185.

برای مطالعه بیشتر

• Caillot, Auguste Charles Eugène (1910). Histoire de la Polynésie Orientale. Paris: E. Leroux. OCLC 1035730173.
• Marau Taaroa (1971). Memoires de Marau Taaroa: Derniere Reine de Tahiti. Traduit par sa fille, la princesse Ariimanihinihi Takau Pomare. Translated by Ariimanihinihi Takau Pomare. Paris: Société des Océanistes. doi:10.4000/books.sdo.227. ISBN 9782854300512. OCLC 233646038.
• O'Reilly, Patrick (1975). La vie à Tahiti au temps de la reine Pomaré. Paris: Société des océanistes: distribution, Hachette. ISBN 978-2-85700-056-3. OCLC 186501571.
• O'Reilly, Patrick (1972). Pomare, Queen of Tahiti. Dossier (Société des Océanistes), 13. Paris: Société des Océanistes. OCLC 229393363.
• Pritchard, William Thomas (1866). Polynesian Reminiscences: Or, Life in the South Pacific Islands. London: Chapman and Hall. OCLC 2610677.
• Ronciere, Bertrand De La (2003). La Reine Pomaré: Tahiti et l'Occident 1812–1877. Paris: Editions L'Harmattan. ISBN 978-2-296-34248-4. OCLC 607069974.
• Salmon, Ernest (1964). Alexandre Salmon, 1820–1866, et sa femme Ariitaimai, 1821–1897: deux figures de Tahiti à l'époque du protectorat. Paris: Société des Océanistes. doi:10.4000/books.sdo.777. ISBN 9782854300420. OCLC 6229240.