پلیمر تقویت شده با الیاف کربن
From Wikipedia, the free encyclopedia
پلیمر تقویت شده با الیاف کربن (انگلیسی: Carbon-fiber-reinforced polymer) به گونهای از فیبر کربن گفته میشود که با پلاستیک یا فیبر کربن الیاف ترموپلاستیک با نامهای اختصاری بینالمللی (CFRP, CFRTP, CRP) تولید میگردد، در فرایند تولید به تناوب حتی گاهی از کربن تنها یا فیبرهای پلیمری تقویتشده با (نام اختصاری FRP) هم استفاده میشود، بهطور کلی این عنوان در مورد یک پلاستیک مخصوص تقویت شده با الیاف بسیار قوی و در عین حال سبک فیبرهای کربن کاربرد دارد، در کشورهای مشترکالمنافع بریتانیا عنوان (فیبر به تنهایی و بدون کربن) رایج است.
گونهای دیگر از این محصول با (نام اختصاری CFRPs) هزینهٔ بسیار بالایی برای تولید میطلبد اما با توجه به استحکام و وزن معقولی که نسبت به استحکامش دارد و همینطور در مبحث استحکام ویژه مورد بهرهبرداری میتواند قرار بگیرد که به عنوان مثال برنامههای هوافضا، مهندسی خودرو، وسایل ورزشی و تعداد فزایندهای از دیگر برنامههای کاربردی مصرفکننده و فنی را میتوان نام برد.
پلیمر اتصال اغلب یک رزین ترموستیک مانند اپوکسی است، اما گاهی دیگر از پلیمرهای گرماسخت یا ترموپلاستیک مانند پلی استر، وینیل استر و نایلون استفاده میشود. این ترکیب ممکن است علاوه بر الیاف کربن، آرمید (مثلاً کوولار، تارارون)، آلومینیوم، پلی اتیلن با وزن مولکولی بسیار بالا (UHMWPE) یا الیاف شیشهای داشته باشد. خواص محصول CFRP نهایی همچنین میتواند توسط نوع افزودنیهای معرفی شده به ماتریس اتصال (رزین) تحت تأثیر قرار گیرد. شایعترین افزودنی سیلیس است، اما دیگر مواد افزودنی مانند لاستیک و نانولولههای کربنی میتواند مورد استفاده قرار گیرد. این ماده همچنین به عنوان پلیمر تقویت شده با گرافیت یا پلیمر تقویت شده با فیبر گرافیت نامیده میشود GFRP) کمتر رایج است، زیرا با پلیمرهای شیشهای فیبر مواجه است).