![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0c/Pelagius.jpg/640px-Pelagius.jpg&w=640&q=50)
پلاجیوس
الهیدان بریتانیایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
پلاجیوس (انگلیسی: Pelagius); (۱ ژانویهٔ ۳۶۰ – ۱ ژانویهٔ ۴۲۰) یک فیلسوف، مبلغ مذهبی و الهیدان طرفدار اراده آزاد و زهد اهل انگلستان بود که در روم باستان میزیست. او توسط آگوستین و دیگران متهم شد که نیاز به کمکهای الهی در انجام کارهای نیک را انکار میکند. آنها فهمیدند که او گفته است که تنها فیض لازم، اعلام شریعت است. انسانها به دلیل گناه آدم محروم نشدهاند و کاملاً قادر به اجرای شریعت بدون کمک الهی بودند. پلاجیوس تئوری آگوستین در مورد گناه نخستین را انکار کرد. طرفداران وی در حمایت از موضع او به آیهای در کتاب تثنیه (۲۴:۱۶) اشاره کردند. شورای کارتاژ (۴۱۸) پلاجیوس را یک هرطقه یا بدعتگذار اعلام کرد. تفسیر وی از نظریه ارادهی آزاد به نام پلاجیانیسم (انگلیسی: Pelagianism) معروف است.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/48/Pelagius_from_Nuremberg_Chronicle.jpg)
پلاجیوس | |
---|---|
![]() | |
زادهٔ | ۱ ژانویهٔ ۰۳۶۰ بریتانیا |
درگذشت | ۱ ژانویهٔ ۰۴۲۰ فلسطین |
ملیت | روم باستان |
او تحصیل کرده و مسلط به یونانی و لاتین بود و کلام نیز آموخته بود. او وقت خود را در زهد گذراند و به زهد عملی تمرکز داشت. او در رم، بهخاطر زهد سخت و طاقتفرسا در زندگیاش و قدرت و اقناع در سخنانش، به خوبی شناخته شده بود. پلاجیوس در اوایل زندگی حرفه ای خود به شهرت رسید؛ حتی توسط ارکان کلیسا مانند آگوستین، که او را به عنوان «یک مرد مقدس» یاد میکرد. با این حال، او بعداً برای جلوگیری از محکومیت عمومی به دروغگویی دربارهی آموزههای خود متهم شد و بیشتر اوقاتش در دفاع از آموزههای خود در برابر متکلمان مسیحی صرف شد که معتقد بودند که پلاجیوس در آیین ناشناخته بدعتهایی را به سنت رسولان وارد کردهاست.
پلاجیوس از بریتانیا به روم آمد و موعظه را شروع کرد. او میگفت: «انسان با تلاش خود، شایسته فیض و رحمت خدا میشود …؛ اگر ارادهی انسان کاملاً آزاد نباشد، هیچ گناهی در کار نیست …؛ گناه آدم تنها به خودش آسیب رساند نه به همه نسل انسانی …؛ اگر انسان درست انتخاب کند، میتواند بدون گناه زندگی کند و این امر، حتّی قبل از ظهور مسیح هم بود.»[1]
حکومت، ابتدا پلاجیوس را بدعتگذار اعلام کرد. سپس کلیسا در سال ۴۱۸، او را تکفیر کرد. پس از مدتی آگوستین به او حمله شدیدی کرد. از آنجایی که آگوستین در جوانی در وادی شهوت سرگردان بود و ناگهان هدایت شد، گفت که انسان ذاتاً فاسد و شریر است. انسان محکوم به «گناه ازلی» است؛ که از پدرش آدم به ارث بردهاست؛ ولی خدا رحیم است و هر که را بخواهد نجات میدهد.[2][3]