![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c6/Lenin-last-photo.jpg/640px-Lenin-last-photo.jpg&w=640&q=50)
وصیتنامه لنین
From Wikipedia, the free encyclopedia
وصیتنامهٔ ولادیمیر لنین، مجموعهٔ سه نامه است که لنین آنها را یکسال پیش از مرگ خود در سال ۱۹۲۳ به کمکِ همسر خود، نادژدا کروپسکایا، تدوین کرده بود تا آن را در دوازدهمین کنگرهٔ حزب کمونیست شوروی (بلشویک) قرائت کنند، اما پس از وخیمتر شدن حال جسمانی لنین این متون به کنگرهٔ دوازدهم نرسید و درست یکسال بعد و چهارماه پس از مرگ ولادیمیر لنین، وصیتنامه به اعضای ردهٔ بالای حزب کمونیست سپرده شد تا در سیزدهمین کنگره رونمایی شود.[1][2]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c6/Lenin-last-photo.jpg/320px-Lenin-last-photo.jpg)
اما محور سهگانهٔ حزب کمونیست شوروی در آن زمان که متشکل از کامنف -زینوویف -استالین بود مانعی دربرابر خوانده شدن این وصیتنامه شدند زیرا محتوای آن بهشدت به ضرر این سه بلشویک کار کشته بالأخص شخصِ ژوزف استالین بود.
برای اولینبار و دو سال پس از مرگ لنین (۱۹۲۶) مکس ایستمن، تروتسکیست آمریکایی متن لو رفتهٔ وصیتنامهٔ لنین را در مجلهٔ آمریکایی نیویورک تایمز منتشر کرد که این عمل تعجب همگان را برانگیخت زیرا هیچ کس نمیدانست که به چه شکل این نامهها سر از آمریکا درآورده است. پس از این اتفاق و با افزوده شدن فشارها و انتقادات بر کنگرهٔ حزب کمونیست شوروی، سرانجام استالین بهاجبار در همان سال وصیتنامه را در پلنوم (کنگره) حزب قرائت کرد.[پاورقی 1][3]