واکنش ساباتیه
From Wikipedia, the free encyclopedia
واکنش ساباتیه یا فرایند ساباتیه(به فرانسوی: Sabatier)، فرآیندی شیمیایی است که طی آن متان و آب از واکنش هیدروژن با دیاکسید کربن در دماهای بالا (به شکل بهینه ۳۰۰-۴۰۰ درجه سانتی گراد) و فشار (در حدود ۳ مگاپاسکال[1]) و در حضور کاتالیزور نیکل تولید میشود. این واکنش در سال ۱۸۹۷ توسط دو شیمیدانان فرانسوی به نامهای پل ساباتیه و ژان باپتیست سندرنس کشف شد. روتنیوم روی آلومینا (آلومینیوم اکسید) کاتالیزور کارآمدتری برای این واکنش است. این فرایند به شکل واکنش گرمازای زیر توصیف میشود:[2]
: ∆H = −165.0 kJ/mol