هولوکاست در آلبانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
هولوکاست در آلبانی به زنجیره ای از جنایتها علیه یهودیان در آلبانی بزرگ گفته میشود که توسط آلمانیها، ایتالیاییها، و آلبانیتبارهای پشتیبان آنها در هنگام اشغال آلبانی توسط ایتالیا و آلمان و در طی جنگ جهانی دوم پدید آمدند. در جریان جنگ، نزدیک به ۲۰۰۰ یهودی از دیگر مناطق به آلبانی پناه برده بودند. بیشتر این پناهندههای یهودی از سوی جمعیتهای محلی به خوبی مورد استقبال قرار گرفتند، اگرچه آلبانی خود نخست توسط ایتالیای فاشیست و آلمان نازی اشغال شده بود. مردم آلبانی اغلب این پناهندگان یهودی را در دهکدههای کوهستانی استقرار میدادند و تا آنها سپس از راه دریای آدریاتیک به ایتالیا فرار کنند. بعضی یهودیان نیز به نیروهای مقاومت در سراسر آلبانی پیوستند.
بالغ بر ۶۰۰ یهودی در جریان هولوکاست در آلبانی بزرگ کشته شدند، اما تعداد کمی از ایشان از یهودیان بومی آلبانی بودند. به دلیل مهاجرت و تبعید یهودیان به آن کشور در جریان جنگ، جمعیت یهودیان آلبانی پس از جنگ یازده برابر جمعیت ایشان پیش از جنگ، بالغ بر ۱۸۰۰ تن، بود. بیشتر این یهودیان پس از پایان جنگ جهانی به اسرائیل مهاجرت کردند. چند صد نفر نیز تا سقوط کمونیسم در آلبانی ماندند و سپس مهاجرت کردند. اجماع علمی بر روی اینکه چرا میزان بقای یهودیان در آلبانی بزرگ تفاوت چشمگیری با همین میزان در کوزوو داشت وجود ندارد. بعضی پژوهشگران بر اهمیت نقش رفتار شرافتمندانه موسوم به بسا در فرهنگ آلبانیایی تأکید کردهاند. تا سال ۲۰۱۸، ۷۵ شهروند آلبانی توسط ید وشم عنوان افتخاری درستکار در میان ملل را دریافت کردهاند.