هدونیسم
From Wikipedia, the free encyclopedia
لذتگرایی (شادخواری، شادیجویی) یا هدونیسم (به فرانسوی: Hédonisme) مکتبی فلسفی است که یافتن لذت و شادی جویی را هدف و ارزش غایی، و مهمترین پیشهٔ انسان میداند. واژهٔ هدونیسم از واژهٔ یونانی هدونی به معنای «شهوت» گرفته شدهاست. هدونیسم یعنی فلسفه لذّتطلبی، عشرتطلبی و خوشگذرانی. پیروان این فلسفه معتقدند فرجام و هدف از زندگی تنها کسب لذّت و خوشگذرانی است. در واقع هدف و غایت اعمال را کسب لذّت معرفی میکنند.[1]
اساساً هدونیسم به خانوادهای از نظریهها گفته میشود که لذت نقش اصلی را در آنها بازی میکند و در همه آنها مشترک است. لذتگرایی روانشناختی یا انگیزشی بیان میکند که رفتار ما با تمایل به افزایش لذت و کاهش درد بیان میشود.[2][3] از جانب دیگر، لذتگرایی هنجاری یا اخلاقی مربوط به این نیست که ما چگونه عمل میکنیم، بلکه به این است که ما باید چگونه عمل کنیم: ما باید لذت را دنبال کنیم و از درد دوری گزینیم.[2] لذتگرایی بدیهی که بعضاً به عنوان بخشی از لذتگرایی اخلاقی تلقی میشود، تزهایی است که در آنها فقط لذت دارای ارزش ذاتی است.[4]