نوروزنامه
From Wikipedia, the free encyclopedia
نوروزنامه کتابی است به زبان فارسی منسوب به عمر خیام. این کتاب دربارهٔ پیدایش جشن نوروز و آداب آن نوشته شدهاست.
با توجه به اشاراتی که خیام به مبدأ تقویم جلالی و کبیسههای پیش از آن میکند، نگاشتن کتاب باید در حدود سال ۴۹۵ هجری قمری (۴۸۰ خورشیدی) صورت گرفته باشد.[1]
اگرچه گزارش جشن نوروز و مهرگان و تاریخ این دو روز در کتابهای ادبی و تاریخی عربی مکرر آمده و در ادبیات فارسی نیز پیش از خیام، در کتابهای التفهیم و زینالاخبار از آن نام برده شده، اما تنها کتاب فارسی که مستقلاً دربارهٔ نوروز سخن گفته باشد، همین کتاب است. البته در عربی کتاب فضائل النوروز توسط صاحب بن عَبّاد در حدود دویست سال قبل از خیام نوشته شده.[2]