نمودار الینگهام
From Wikipedia, the free encyclopedia
نمودار الینگهام دارای دو مولفه دما و تغییرات انرژی آزاد گیبس، ، است که نشان دهنده میزان پایداری ترکیب میباشد.
این نمودار به رابطه بین این دو مولفه میپردازد. تحلیلهایی که بر اساس نمودار الینگهام انجام میشوند، معمولاً برای سنجش میزان دشواری فرایند کاهش اکسیدهای فلزی و سولفیدها استفاده میشوند. این نمودار اولین بار توسط هارولد الینگهام در سال ۱۹۴۴ ابداع شد.[1] در متالورژی نمودار الینگهام برای پیشبینی دمای تعادل بین فلز و اکسیژن و اکسید فلز استفاده میشود و در ابعاد گستردهتر واکنشهای یک فلز با سولفور، نیتروژن و دیگر مواد غیرفلزی را نیز شامل میشود. این نمودارها در پیشبینی شرایط موردنیاز برای کاهش سنگ معدن به فلز پرکاربرد هستند. تحلیلهای برگرفته از نمودار الینگهام در اصل ترمودینامیکی بوده و توجهی به سینتیک شیمیایی ندارند؛ بنابراین فرایندهایی که از بر اساس نمودار امکانپذیر هستد ممکن است در عمل کُند باشند.