![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5b/India_-_Varanasi_priest_praying_-_0970.jpg/640px-India_-_Varanasi_priest_praying_-_0970.jpg&w=640&q=50)
نقد هندوئیسم
From Wikipedia, the free encyclopedia
نقد هندوئیسم به جنبههایی از هندوئیسم اشاره دارد که مورد نقد و انتقاد قرار میگیرد.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5b/India_-_Varanasi_priest_praying_-_0970.jpg/640px-India_-_Varanasi_priest_praying_-_0970.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c4/Lakshmi_Puja_%285171033997%29.jpg/640px-Lakshmi_Puja_%285171033997%29.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/02/Cow_on_Delhi_street_colorcorr.jpg/640px-Cow_on_Delhi_street_colorcorr.jpg)
یکی از موارد، نقد سیستم طبقهبندی هندوئیسم است که به آن ورن میگویند. «برخورد تبعیض آمیز و بیرحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز»[1] بیش از ۱۶۵ میلیون نفر در هند بر پایه ورن توجیه میشود، ورن یک ویژگی مشخص آیین هندوئیسم است[2] که بارها مورد توجه و توصیف دیدبان حقوق بشر و سازمان ملل قرار گرفتهاست.[1][2][3][4]
پیروان این آئین، به خدایان بسیاری اعتقاد دارند نظیر گاو و غیره، آنان بتهای دستساز خود را میپرستند به طوری که کشور هند دارای بزرگترین بتخانههای جهان است،[5]
جان بی ناس در توضیح آیین هندو مینویسد:[6]
اعمالی که عوام الناس (هندو) به نام مذهب انجام میدهند، ترکیبی است که از همه گونه اعتقادات مخلوط و به هم آمیخته، مانند آنیمیسم، فتیشیسم و شمنیسم و شیطانپرستی و حیوان پرستی و ایمان به ارواح خیر و شر خداهای کوچکتر که معبودهای محلی اند… .
جسد پیروان این آیئن سوزانده میشود، در یک رسم به اسم ساتی «هنگام سوزاندن جسد مرد متوفی، همسر وی نیز به نشانهٔ وفاداری، میان تودههای هیزم میخوابید و همراه شوهر میسوخت…»[7] یا زن بخاطر فشارهای خانوادگی و اجتماعی، مجبور به خودسوزی میشد.[8]
همچنین سیستم طبقهبندی آیئن هندوئیسم به این صورت تقسیم میشود:
- طبقه برهمنها Brahmins: یا طبقه برهمنان که طبقه روحانیون و دانشمندان است.
- طبقه کشاتریاها Kṣatriya: که طبقه جنگاوران و سلاطین است.
- طبقه وایشیاها Vaiśyas: که طبقه بازرگانان، صنعنگران و کشاورزان است.
- طبقه شودراها Shudras: که طبقه کارگران است.
معاشرت افراد یک طبقه با طبقات دیگر شرعاً و عرفاً ممنوع بود.[9][10]