نافرمانی مدنی روش مقاومت بدون خشونت برای اعتراض به سیاستهای حکومت‌ها می‌باشد. دراین روش با بی‌اعتنایی به قوانین حکومتی، سعی در تضعیف قابلیت اجرای قانون که یکی از مهم‌ترین پایه‌های قدرت هر حکومتی است می‌شود.
امتناع از همکاری برای دریافت اوراق شناسایی و هویتی،
خروج سرمایه و پس‌اندازها از بانک‌ها،
شعار در ورزشگاه‌ها،
اعتراضات جمعی یا گروهی پس از مسابقات ورزشی،
اعتراضات و تظاهرات جمعی یا گروهی علیه بانک‌داران یا مؤسسات اقتصادی که به‌وسیله دولت تأیید گردیده ولیکن سوء استفاده‌کنندگان از مال و اموال مردم از آب در می‌آیند،
تحصن و اعتراضات فردی، گروهی یا کارگری،
عدم شرکت در انتخابات با توجه به توصیه دائمی مسولین نظام به شرکت در انتخابات و واجب شمردن آن،
ابراز صریح عقایدی که در قوانین موجود سعی در سرکوب آنها دارند،
ابراز نارضایتی‌های روزمره فردی و جمعی در سطح شهر و روستا،
