ناخنک (چشم)
From Wikipedia, the free encyclopedia
ناخُنَک زائده یا غشایی مثلثیشکل است که در گردن، چشم، زانو، آرنج، مچ پا یا انگشتان رشد میکند.[1]
ناخنک | |
---|---|
![]() | |
ناخنک که بر روی قرنیه میروید. | |
تخصص | چشمپزشکی ![]() |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
آیسیدی-۱۰ | H11.0 |
آیسیدی-۹-سیام | 372.4 |
مدلاین پلاس | 001011 |
ئیمدیسین | oph/۵۴۲ |
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6a/Pterygium_%28from_Michigan_Uni_site%2C_CC-BY%29.jpg/320px-Pterygium_%28from_Michigan_Uni_site%2C_CC-BY%29.jpg)
ناخنک عبارت است از افزایش رشد لایه ملتحمه که در بیشتر موارد، رویش آن از گوشه فراخ چشم آغاز شده و بسا آنچنان بر روی ملتحمه پیشرفت کند که همه آن را که در برابر مردمک است، بپوشاند. ناخنک ممکن است نرم یا سخت و به رنگ زرد یا سرخ باشد.
ناخنک چشم معمولاً از سفیدی چشم (ملتحمه) روی سیاهی چشم (قرنیه) کشیده میشود.[2]
ناخنک چشم یک ضایعه مثلثی است که از سفیدی چشم (ملتحمه) روی سیاهی چشم (قرنیه) کشیده میشود. این ضایعه ناشی از رشد خوشخیم بافت پیوندی و رگهای ملتحمهاست. ناخنک معمولاً ابتدا به صورت یک سفیدی روی ملتحمه ایجاد میشود که به تدریج به سمت قرنیه رشد میکند. به علت وجود رگهای زیاد معمولاً رنگ ناخنک صورتی یا قرمز است. ناخنک گاهی ملتهب میشود و باعث سوزش و خارش و اشکریزش میشود. گاهی ناخنک رشد زیادی میکند و تا وسط قرنیه میرسد و جلوی دید را میگیرد؛ به علاوه حتی ناخنکهای کوچکتر هم میتوانند با تغییر شکل قرنیه باعث ایجاد آستیگماتیسم شوند و دید افراد را تار کنند.
پرتو فرابنفش را در شکلگیری و پیشرفت ناخنک چشم مؤثر میدانند.[3]