ناحور
From Wikipedia, the free encyclopedia
ناحور (عبری:נָחֹור) به معنی «صفیر کشیدن» از شخصیتهای تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل است که نامش نخستین بار در کتاب پیدایش آمدهاست. ناحور پسر سروج پسر رعو پسر فالج، پدر تارح و پدربزرگ ابراهیم بود.[1] مادرش ملکا دختر قابر بود.[2] ناحور با اوسکه دختر نستا و نواده اورقادیم که از نسل ارفکشاد بود، ازدواج کرد.[3] هنگام تولد تارح، ناحور ۲۹ سال داشت. ناحور تا ۱۴۸ سالگی زندگی کرد.[4] او هشت فرزند داشت که لابان پدر رفقه و بتوئیل پدر لیه و راحیل دو تن از ایشان بودند.[5] با این حال برخی از مفسرین تورات پدر لابان را ناحور دیگری دانستهاند. نام ناحور در نسبنامه عیسی[6] و نسبنامه محمد پیغمبر اسلام ذکر شده است.[7]
ناحور | |
---|---|
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱۹۱۲ پ.م. |
درگذشته | ۱۷۶۴ پ.م. |
فرزندان | |
والدین |
|