میشل مایور
ستارهشناس سوئیسی / From Wikipedia, the free encyclopedia
میشل مایور (متولد ۱۲ ژانویه ۱۹۴۲، لوزان) یک اخترشناس سوئیسی و استاد برجسته دانشگاه نجوم دانشگاه ژنو است. او بهطور رسمی در سال ۲۰۰۷ بازنشسته شد، اما همچنان به عنوان یک محقق در رصدخانه ژنو فعال است. او برنده جایزه بینالمللی ویکتور امبارسومیان ۲۰۱۰[1] و برنده جایزهٔ کیوتو ۲۰۱۵ و جایزه نوبل فیزیک ۲۰۱۹ است.
میشل مایور | |
---|---|
زادهٔ | ۱۲ ژانویهٔ ۱۹۴۲ (۸۲ سال) لوزان، سوئیس |
ملیت | سوئیس |
محل تحصیل | دانشگاه لوزان (M.S. , 1966) دانشگاه ژنو (Ph.D, 1971) |
شناختهشده برای | Discovered first planet orbiting around a normal star, ۵۱ پگاسوس |
جایزه(ها) | Prix Jules Janssen (1998) Shaw Prize (2005) جایزه ولف (۲۰۱۷) جایزه نوبل فیزیک (۲۰۱۹) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | Astrophysics |
محل کار | دانشگاه ژنو |
پایاننامه | "The kinematical properties of stars in the solar vicinity: possible relation with the galactic spiral structure." |
وی همراه با Didier Queloz در سال ۱۹۹۵ سیارهٔ فراخورشیدی 51 Pegasi b، اولین سیارهٔ فراخورشیدی در اطراف یک ستاره خورشید مانند (رشتهٔ اصلی)، 51 Pegasi را کشف کرد.[2] وی برای این کشف موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک در سال ۲۰۱۹ گردید.
پس از کسب مدرک کارشناسی ارشد در فیزیک در دانشگاه لوزان در سال ۱۹۶۶ در سال ۱۹۷۱ دکترای خود را در نجوم در رصدخانه ژنو دریافت کرد. [نیازمند منبع] پایاننامه او شامل «مقاله در خواص سینماتیک ستاره در مجاورت خورشید: رابطه احتمالی با ساختار مارپیچی کهکشانی». [نیازمند منبع]
او بهطور مختصر در مؤسسه نجوم دانشگاه کمبریج مطالعه کرده و فرصتهای مطالعاتی را در رصدخانهٔ جنوبی اروپا (ESO) در شیلی و در مؤسسه نجوم دانشگاه هاوایی گذراندهاست. [نیازمند منبع]