موشک سایوز۲
From Wikipedia, the free encyclopedia
موشک سایوز۲ (به روسی: Союз-۲، لیت. 'Union-2c') (شاخص GRAU 14A14) و (انگلیسی: Soyuz-2) نسخهٔ مدرن شدهٔ موشک سایوز اتحاد شوروی است. در شکل اولیه خود، یک وسیله پرتاب سه مرحلهای برای قرار دادن محمولهها در مدار نزدیک زمین است. در مقایسه با نسخههای قبلی سایوز، تقویت کنندههای مرحله اول و دو مرحله اصلی دارای موتورهای ارتقا یافته با سیستمهای تزریقی بهبود یافته هستند. سیستمهای کنترل پرواز دیجیتال و تله متری به موشک امکان میدهد تا از یک سکوی پرتاب ثابت پرتاب شود، در حالی که سکوهای پرتاب راکتهای پیشین سایوز باید چرخانده میشدند زیرا موشک نمیتوانست برای تغییر جهت خود در پرواز عمل کند.
عملکرد | پرواز فضایی مداری پرتابگر |
---|---|
سازنده | پراگرس راکت اسپیس سنتر (سامارا) and Chemical Automatics Design Bureau (وورونژ)[1] |
کشور مبدأ | Russia |
هزینهٔ هر پرتاب | ۸۰ million (Arianespace) دلار آمریکا US$35-48.5 million (Roscosmos)[2][3] |
ابعاد | |
بلندی | ۴۶٫۳ متر (۱۵۲ فوت)[4] |
قطر | ۲٫۹۵ متر (۹ فوت ۸ اینچ) |
جرم | ۳۱۲٬۰۰۰ کیلوگرم (۶۸۸٬۰۰۰ پوند) |
تعداد مراحل | 2 or ۳ |
ظرفیت | |
بار مفید به مدار پایینی زمین[persian-alpha 1] | |
جرم | 2.1a: ۷٬۰۲۰ کیلوگرم (۱۵٬۴۸۰ پوند) 2.1b: ۸٬۲۰۰ کیلوگرم (۱۸٬۱۰۰ پوند)[4] |
بار مفید به مدار خورشیدهمگام[persian-alpha 2] | |
جرم | ST-A: ۴٬۲۳۰ کیلوگرم (۹٬۳۳۰ پوند) ST-B: ۴٬۹۰۰ کیلوگرم (۱۰٬۸۰۰ پوند)[5] |
بار مفید به مدار انتقالی زمینایستا[persian-alpha 3] | |
جرم | ST-A: ۲٬۸۱۰ کیلوگرم (۶٬۱۹۰ پوند) ST-B: ۳٬۲۵۰ کیلوگرم (۷٬۱۷۰ پوند)[5] |
بار مفید به ورود به مدار انتقال ماه [persian-alpha 4] | |
جرم | ST-B: ۲٬۳۵۰ کیلوگرم (۵٬۱۸۰ پوند)[6] |
بار مفید به مدار زمینایستا [persian-alpha 5] | |
جرم | ST-B: ۱٬۳۶۰ کیلوگرم (۳٬۰۰۰ پوند)[6] |
راکتهای مرتبط | |
خانواده | R-7 (سایوز) |
تاریخچهٔ پرتاب | |
وضعیت | Active |
سایتهای پرتاب |
|
مجموع پرتابها | 162 (+1 suborbital) (2.1a: 69 (+1 suborbital), 2.1b: 83, 2.1v: ۱۰) |
پرتاب(های) موفق | 155 (+1 suborbital) (2.1a: 66 (+1 suborbital), 2.1b: 80, 2.1v: ۹) |
پرتاب(های) ناموفق | 4 (2.1a: 2, 2.1b: 2, 2.1v: ۰) |
پرتاب(های) ناتمام | 3 (2.1a: 1, 2.1b: 1, 2.1v: ۱) |
نخستین پرواز |
|
آخرین پرواز |
|
افراد یا محمولههای منتقلشده | |
بوسترها – Blok-B, V, G, D[7] | |
شمار بوسترها | ۴ |
بلندی | ۱۹٫۶ متر (۶۴ فوت) |
قطر | ۲٫۶۸ متر (۸ فوت ۱۰ اینچ) |
جرم خالی | ۳٬۷۸۴ کیلوگرم (۸٬۳۴۲ پوند) |
جرم ناخالص | ۴۴٬۴۱۳ کیلوگرم (۹۷٬۹۱۴ پوند) |
جرم سوخت | ۳۹٬۱۶۰ کیلوگرم (۸۶٬۳۳۰ پوند) |
پیشرانه | RD-107A |
بیشینهٔ رانش | Sea level: ۸۳۹٫۴۸ کیلونیوتن (۱۸۸٬۷۲۰ پوند-نیرو) Vacuum: ۱٬۰۱۹٫۹۳ کیلونیوتن (۲۲۹٬۲۹۰ پوند-نیرو) |
تکانه ویژه | Sea level: ۲۶۳٫۳ ثانیه (۲٫۵۸۲ کیلومتر بر ثانیه) Vacuum: ۳۲۰٫۲ ثانیه (۳٫۱۴۰ کیلومتر بر ثانیه) |
مدتزمان سوختن | 118 seconds |
سوخت | اکسیژن مایع / RP-1 |
مرحلهٔ First – Blok-A[7] | |
بلندی | ۲۷٫۱۰ متر (۸۸٫۹ فوت) |
قطر | ۲٫۹۵ متر (۹ فوت ۸ اینچ) |
جرم خالی | ۶٬۵۴۵ کیلوگرم (۱۴٬۴۲۹ پوند) |
جرم ناخالص | ۹۹٬۷۶۵ کیلوگرم (۲۱۹٬۹۴۴ پوند) |
جرم سوخت | ۹۰٬۱۰۰ کیلوگرم (۱۹۸٬۶۰۰ پوند) |
پیشرانه | RD-108A |
بیشینهٔ رانش | Sea level: ۷۹۲٫۴۱ کیلونیوتن (۱۷۸٬۱۴۰ پوند-نیرو) Vacuum: ۹۲۱٫۸۶ کیلونیوتن (۲۰۷٬۲۴۰ پوند-نیرو) |
تکانه ویژه | Sea level: ۲۵۷٫۷ ثانیه (۲٫۵۲۷ کیلومتر بر ثانیه) Vacuum: ۳۲۰٫۶ ثانیه (۳٫۱۴۴ کیلومتر بر ثانیه) |
مدتزمان سوختن | 286 seconds |
سوخت | اکسیژن مایع / RP-1 |
مرحلهٔ Second – Blok-I[7] | |
بلندی | ۶٫۷۰ متر (۲۲٫۰ فوت) |
قطر | ۲٫۶۶ متر (۸ فوت ۹ اینچ) |
جرم خالی | ۲٬۳۵۵ کیلوگرم (۵٬۱۹۲ پوند) |
جرم ناخالص | ۲۷٬۷۵۵ کیلوگرم (۶۱٬۱۸۹ پوند) |
جرم سوخت | ۲۵٬۴۰۰ کیلوگرم (۵۶٬۰۰۰ پوند) |
پیشرانه | 2.1a / STA: RD-۰۱۱۰ 2.1b / STB: RD-۰۱۲۴ |
بیشینهٔ رانش | RD-0110: ۲۹۸ کیلونیوتن (۶۷٬۰۰۰ پوند-نیرو) RD-0124: ۲۹۴٫۳ کیلونیوتن (۶۶٬۲۰۰ پوند-نیرو) |
تکانه ویژه | RD-0110: 326 seconds RD-0124: 359 seconds |
مدتزمان سوختن | 270 seconds |
سوخت | اکسیژن مایع / RP-1 |
مرحلهٔ Upper(optional) – Fregat / Fregat-M / Fregat-MT[8] | |
بلندی | ۱٫۵ متر (۴ فوت ۱۱ اینچ) |
قطر | Fregat / Fregat-M: ۳٫۳۵ متر (۱۱٫۰ فوت) Fregat-MT: ۳٫۸۰ متر (۱۲٫۵ فوت) |
جرم خالی | Fregat: ۹۳۰ کیلوگرم (۲٬۰۵۰ پوند) Fregat-M: ۹۸۰ کیلوگرم (۲٬۱۶۰ پوند) Fregat-MT: ۱٬۰۵۰ کیلوگرم (۲٬۳۱۰ پوند) |
جرم سوخت | Fregat: ۵٬۲۵۰ کیلوگرم (۱۱٬۵۷۰ پوند) Fregat-M: ۵٬۶۰۰ کیلوگرم (۱۲٬۳۰۰ پوند) Fregat-MT: ۷٬۱۰۰ کیلوگرم (۱۵٬۷۰۰ پوند) |
پیشرانه | S5.92 |
بیشینهٔ رانش | ۱۹٫۸۵ کیلونیوتن (۴٬۴۶۰ پوند-نیرو) |
تکانه ویژه | 333.2 seconds |
مدتزمان سوختن | 1100 seconds |
سوخت | دینیتروژن تتراکسید / دیمتیلهیدرازین نامتقارن |
مرحلهٔ Upper(optional) – Volga[9] | |
بلندی | ۱٫۰۲۵ متر (۳ فوت ۴٫۴ اینچ) |
قطر | ۳٫۲ متر (۱۰ فوت) |
جرم خالی | ۸۴۰ کیلوگرم (۱٬۸۵۰ پوند) |
جرم سوخت | ۳۰۰–۹۰۰ کیلوگرم (۶۶۰–۱٬۹۸۰ پوند) |
پیشرانه | 17D64[10] |
بیشینهٔ رانش | ۲٫۹۴ کیلونیوتن (۶۶۰ پوند-نیرو) |
تکانه ویژه | 307 seconds |
سوخت | N2O4 / UDMH |
سایوز-۲ اغلب با داشتن یک مرحله در قسمت بالایی خود پرواز میکند که به آن امکان میدهد محمولهها را به مدارهای بالاتر، مانند مدارهای مولنیا و زمینآهنگ حمل کند. مرحلهٔ بالایی مجهز به سیستمهای کنترل پرواز و تله متری مستقل از آنهایی است که در بقیه موشکها استفاده میشود. فرگات ساخت NPO لاوچکین رایجترین مرحلهٔ فوقانی است.
راکتهای سایوز-۲ ابتدا از سایت ۳۱ در پایگاه فضایی بایکونور و سایت ۴۳ در پایگاه فضایی پلستسک، تأسیسات پرتابی که با راکتهای مشتق شدهٔ قبلی R-7 از جمله سایوز-یو و مولنیا مشترک بود، پرتاب شدند. پروازهای تجاری سایوز-۲ توسط استارسم منعقد شده و از سایت ۳۱ در بایکونور Cosmodrome و سکوی پرتاب ئیالاس (ELS) که در مرکز فضایی Guyanais در ساحل شمالی آمریکای جنوبی ساخته شدهاست، راه اندازی شدهاند. سایوز-۲ نسخه ST-B میتواند ۳۲۵۰ کیلوگرم (۷۱۷۰ پوند) را از این سایت استوایی به مدار انتقال زمین ثابت (GTO) برساند.[4] در سال ۲۰۱۶، فضانوردی جدید Vostochny پروازهای سایوز-۲ را نیز از اولین سکوی پرتاب خود به نام Vostochny Cosmodrome Site 1S آغاز کرد.
Soyuz-2 به ترتیب از سال ۲۰۱۰، ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ جایگزین Molniya-M، Soyuz-U و Soyuz-FG شدهاست.[11][12][13] TsSKB-Progress تولید Soyuz-U را در آوریل ۲۰۱۵ متوقف کرد. آخرین پرواز یک موشک سایوز-یو در ۲۲ فوریه ۲۰۱۷ انجام شد که پروگرس MS-05 را به ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS) حمل کرد. طبق گفته مقامات CNES که در می ۲۰۱۸ با آنها مصاحبه شد، پرتاب سایوز از مرکز فضایی گویان ممکن است با نسخه متوسط A62 Ariane 6 در سال ۲۰۲۱ جایگزین شود،[14] اما بعداً به سال ۲۰۲۲ یا بعدتر منتقل شد.[15]