موتور جت تنفس هوا
From Wikipedia, the free encyclopedia
موتور جت تنفس هوا (یا موتور جت مجرای) موتور جتی است که جت گازهای داغ خروجی از هوا ایجاد میکند که توسط چندین مرحله فشرده سازی گریز از مرکز، محوری یا رام به موتور وارد میشود، که سپس گرم میشود و از طریق یک دستگاه نازل منبسط میشود. آنها معمولاً موتورهای توربین گازی هستند. اکثر جریان جرم از طریق یک موتور جت تنفس هوا توسط هوای گرفته شده از خارج از موتور تأمین میشود و در داخل با استفاده از انرژی ذخیره شده به شکل سوخت گرم میشود.
همه موتورهای جت تنفس هوای عملی موتورهای احتراق داخلی هستند که مستقیماً هوا را با سوزاندن سوخت گرم میکنند و گازهای داغ حاصل از آن برای رانش از طریق یک نازل پیشران استفاده میشود، اگرچه تکنیکهای دیگری برای گرم کردن هوا نیز آزمایش شدهاست (مانند موتورهای جت هسته ای). بیشتر طراحیهای مدرن موتور جت توربوفنها هستند که تا حد زیادی جایگزین توربوجتها شدهاند. این موتورهای مدرن از هسته موتور توربین گازی با نسبت فشار کلی بالا (حدود ۴۰:۱ در سال ۱۹۹۵) و دمای ورودی توربین بالا (حدود ۱۸۰۰ کلوین در سال ۱۹۹۵) استفاده میکنند[1] و بخش زیادی از رانش خود را با یک توربین مرحله فن موتوردار، نه با رانش خالص اگزوز مانند یک توربوجت تأمین میکنند. این ویژگیها با هم ترکیب میشوند تا راندمان بالایی نسبت به یک توربوجت ایجاد کنند. تعدادی از موتورهای جت از افکت ram ساده (ramjet) یا احتراق پالس (pulsejet) برای ایجاد فشرده سازی استفاده میکنند.