موای تای
ورزش رزمی / From Wikipedia, the free encyclopedia
مویتای (به تایلندی: มวยไทย) به معنی مبارزه تایلندی است، که «موی» به معنی مبارزه و «تای» نیز بهمعنی تایلند میباشد. این ورزش رزمی دارای قدمتی بیش از ۲۰۰۰ سال در کشورهای تایلند، میانمار، کامبوج و مالزی است. مویتای ورزش ملی تایلند و یکی از مهمترین سمبلهای فرهنگی این کشور است و روز ۱۷ مارس در این کشور روز مویتای نامیده میشود.
این مقاله دارای چندین مشکل است. خواهشمندیم به بهبود آن کمک کنید یا در مورد این مشکلات در صفحهٔ بحث گفتگو کنید. (دربارهٔ چگونگی و زمان مناسب برداشتن این برچسبها بیشتر بدانید)
|
اطلاعات اجمالی بالاترین نهاد ورزشی, ویژگیها ...
بالاترین نهاد ورزشی | شورای جهانی مویتای |
---|---|
ویژگیها | |
برخورد | ضربات دست و پا ، آرنج و زانو ، گردن گیری ، فنون پا گیری |
جداسازی جنسیتی | مردان و زنان (بصورت جداگانه) |
ردهبندی | هنرهای رزمی |
تجهیزات | آماتور ( دستکش ،کلاه ، آرنج بند ، بیضه بند ، ساق و قوزک بند ، مونگون ، لثه ) حرفه ای ( دستکش ، بیضه بند ، لثه ، مونگون ، قوزک بند اختیاری ) |
برگزاری | |
کشور یا منطقه | جهانی |
المپیک | ندارد، اما توسط کمیته بینالمللی المپیک به رسمیت شناخته شدهاست |
جهانی | بازیهای جهانی ۲۰۱۷ |
بستن
مویتای یکی از سبکهای آزاد ورزشهای رزمی است، که مبارزات آن به صورت فولکنتاکت و در رینگ برگزار میشود. به همین دلیل از مویتای به عنوان یک رشته خشن و سخت رزمی در دنیا یاد میشود.
تکنیکهای مشتزنی در مویتای شباهت زیادی به بوکس دارند و وجود فنون گلاویزی این رشته را به کیک بوکسینگ و ساندا نزدیک ساختهاست.[1][2]