ملک جهانگیر یکم
From Wikipedia, the free encyclopedia
ملک جهانگیر پسر کاووس دومین فرمانروا در شاخهٔ ملکان نور از دودمان پادوسپانیان بود، که در سال ۸۷۱ هجری در قلعه نور به حکومت رسید و جانشین ملک کاووس یکم شد. جهانگیر در ابتدای به تخت نشستن با عموی خود، ملک اسکندر دوم، درگیر شد و توانست از قلمرو موروثی خود دفاع کند تا آن که کارکیا محمد، حاکم کیاییان در لاهیجان، مداخله نمود و میان دو شاخهٔ پادوسپانیان صلح برقرار کرد. جهانگیر پس از آن بر نور و نواحی مجاور، تا ناتلهرستاق و قلعه لواسان فرمانروایی داشت.
ملک نور | |
سلطنت | ۸۷۱–۹۰۴ هجری |
---|---|
تاجگذاری | ۱۴ شوال ۸۷۱ هجری |
پیشین | ملک کاووس یکم |
جانشین | ملک کاووس دوم |
دودمان | پادوسپانیان |
همچنین جهانگیر و والی بیهپیش با یکدیگر درگیر بودند و «میرزا علی» چهار بار به نور لشکرکشی کرد و نهایتاً جهانگیر مجبور شد برای پیشنهاد صلح، پسرش کاووس را نزد میرزا علی بفرستد. علاوه بر ملک کاووس دوم (ولیعهد و جانشین جهانگیر)، او پسران دیگری هم داشت: بیستون، ایرج و کیومرث. پس از مرگ جهانگیر در سال ۹۰۴ هجری، یک درگیری میان کیومرث و بیستون درگرفت که بیستون پس از محاصره قلعه نور، برادرش کیومرث را کشت؛ اما کاووس توانست با کمک میرزا علی گیلانی به نور بازگردد و بیستون را دستگیر کند. نهایتاً بیستون توانست کاووس را هم بکشد و ملک نور شود.